Sonja Hofstee komt uit het Groningse Garnwerd. In 2014 dreigde de school van haar zoon te sluiten. Samen met dorpsgenoten stak zij daar een stokje voor.

Sonja liep samen met haar zoon het schoolplein op van openbare basisschool de Kromme Akkers. Er stond een regionale omroep paraat die haar vroeg wat ze van de sluiting vond. Sonja wist nog van niets. “Toen ik het hoorde was ik zo boos dat iemand zomaar had besloten dat onze school dicht moest, zonder aan de inwoners te vragen wat wij wilden. Ik dacht meteen: dan zijn we straks niet meer het dorp dat we nu zijn.”

It takes a village to raise a child: dat is waar Sonja in gelooft. “Ik ben nooit erg geïnteresseerd geweest in de politiek, maar ineens was ik een strijder. Ik niet alleen, maar met mij het hele dorp. We zijn met z’n allen aan de slag gegaan om de plannen tegen te gaan en naar de mogelijkheden te kijken. Met succes, want de school bleef open. Maar we ontdekten wel dat we buiten de boot vielen, maar zwommen in een zee van mogelijkheden. Toen zijn we gaan dromen.”

Tekst gaat verder onder foto

“Garnwerd heeft 350 inwoners, drie horecagelegenheden en een school. Dat is niet veel. We kwamen daarom met het plan om een ontmoetingsruimte te ontwikkelen. Mocht de school ooit toch verdwijnen, hebben we in ieder geval dat nog.” Tijdens het maken van een dorpsvisie bleek al snel dat ook de 60-plussers uit het dorp behoefte hebben aan een plek waar iedereen kan samenkomen. Als zij hulpbehoevend worden, zijn er voor hen op dit moment geen voorzieningen om in het dorp te blijven wonen. “Daarom willen we met de ontmoetingsruimte een plek ontwikkelen waar iedereen terecht kan. Voor de fysiotherapeut, kinderopvang of een bezoek aan de huisarts.”

De dorpsbewoners houden de regie graag in eigen hand. “We willen niet dat anderen voor ons bepalen wat er binnen het dorp gebeurt. Tijdens dit hele proces heb ik geleerd dat je met dromen het meest bereikt. Wij zijn blijven dromen en dat heeft geresulteerd in veel energie en hopelijk uiteindelijk een mooi resultaat.”