HUMAN op het NFF

De geportretteerde Jezidi-vrouwen waren amper tieners toen ze door Islamitische Staat werden ontvoerd en ingelijfd als (seks)slavinnen. Inmiddels zijn veel van hen teruggekeerd. Theatermaker Hussein helpt hen weer te aarden in de gemeenschap waar ze bruut uit weggerukt werden.

Veel van de Jezidi-vrouwen waren nog tieners, toen ze uit hun dorpen in de bergen van Koerdistan werden ontvoerd door strijders van de Islamitische Staat. Ze werden gedwongen om zich tot de islam te bekeren en werden als seksslaven verkocht aan terroristen. Nu de overlevenden zijn teruggekeerd naar hun land, dragen ze een dubbel kruis: ze hebben niet alleen hun traumatische herinneringen, ze zijn ook bang voor de reactie daarop van hun eigen gemeenschap. Regisseur Reber Dosky volgt in deze documentaire theatermaker Hussein die probeert om zowel bij de vrouwen als bij de gemeenschap de angst te verminderen door de trauma's zichtbaar en bespreekbaar te maken.

Jezidi Vrouwen is geselecteerd voor de Gouden Kalf Competitie in de categorie Lange Documentaire.

Jezidi Vrouwen draait op zaterdag 23 september om 13:30 uur in bioscoop Slachtstraat in Utrecht.

Het leger was hun leven, maar bij thuiskomst vinden ze nergens aansluiting. Wie zijn de mannen en vrouwen die een onderkomen vinden op De Thuisbasis, een toevluchtsoord voor veteranen met chronische PTSS?

"Vechten voor vrede. Het duurde bij mij even om echt te begrijpen wat dat betekent", zegt Peter in deze ontroerende documentaire. De film portretteert een groep Nederlandse veteranen met chronische PTSS (Posttraumatische Stressstoornis), die een toevluchtsoord heeft gevonden bij zorggroep De Thuisbasis in de Drentse bossen. Eerlijk en kwetsbaar praten ze over hun demonen en hun worsteling om na de vredesmissies weer aansluiting te vinden in de burgermaatschappij. Filmmaker Marjoleine Boonstra verbeeldt sereen hun intense ervaringen, en laat de kijker zo ervaren wat PTSS betekent.

Verdwaalde Veteranen is geselecteerd voor de Gouden Kalf Competitie in de categorie Korte Documentaire.

Voor verpleegkundige Louis is de stad een begraafplaats in deze indringende korte documentaire. Hij was met zijn ambulance vaak als eerste ter plaatse, en de laatste voor vele ongelukkigen wier hand hij vasthield. Wat blijft zijn de onuitwisbare herinneringen.

Afgewisseld met het blauwe ambulancelicht en de ronddwalende camera die een poëtisch decor voor onze verbeelding schept, richt voormalig ambulancebroeder Louis zich in deze documentaire direct tot de kijker. En vertelt hoe allerlei plekken waar hij hulp verleende, verbonden blijven met zijn herinneringen. Hier lag de bouwvakker die om zijn moeder bleef roepen. Daar het jongetje dat frontaal door een stadsbus werd geschept. En daar, in het kanaal, het verdronken meisje met de vlechten. Na 23 jaar op de ambu staan hun gezichten en situaties op zijn netvlies gebrand. Is het wel normaal dat één mens zoveel lijden moet zien?

Blauw Licht - Herinneringen van een Ambulancebroeder draait op dinsdag 26 september om 15:45 uur tijdens het programma van de Utrechtdag: korte films in bioscoop Slachtstraat in Utrecht.