Dit is waarom elite ook het volk is

'Elite en volk zijn eigenlijk lege containerbegrippen die je op allerlei manieren kunt inkleuren,' zegt politicoloog en populisme-kenner Sarah de Lange. 'Maar de manier waarop we deze woorden nu interpreteren vernauwt het debat tot het probleem van het populisme.'

'Als wij in Nederland over de tegenstelling tussen volk en elite spreken, roept dat meteen associaties met het nationalisme en het rechtspopulisme op. Met het volk bedoelen we dan de mensen die ergens geboren zijn, met een bloedrelatie tot een bepaald territorium.

'Dat heeft consequenties voor hoe we naar de elite kijken, namelijk als kosmopolitisch en globalistisch-georiënteerd. Maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn. Elite kan evengoed cultureel zijn, of etnisch, of religieus. In Turkije zie je bijvoorbeeld dat het volk religieus is, terwijl de elite seculier is.'

'Wij zijn eigenlijk niet in staat om het onderscheid te maken tussen "de populus" en "het volk" in ons vocabulaire. In andere talen, zoals Frans of Engels, heeft men het over "le peuple" of "the people". Die woorden zijn direct afgeleid van het Latijnse "populus" en hebben geen nationalistische connotatie, het is in deze talen een neutraal begrip.

'In Nederland heeft "het volk", net als in Duitsland, per definitie wel die nationalistische connotatie. Dat maakt het in de Nederlandse taal moeilijk om het begrippenpaar volk en elite goed te begrijpen. Voorheen was die connotatie meer positief, nu behoorlijk negatief.'

'Die sterke morele tegenstelling tussen volk en elite is vaak een tegenreactie op bepaalde ontwikkelingen. In de tijd van de verzuiling werd de elite in het algemeen geaccepteerd: je had nu eenmaal een politieke elite nodig om in de top van die zuilen samen te kunnen werken. Dat was dus een positieve interpretatie van het begrip. Bovenin die zuilen kon men, ondanks ideologische verschillen, met elkaar samenwerken en compromissen bereiken.

'Met de ontzuiling is dat geleidelijk veranderd. Doordat politieke partijen professionaliseerden, ontstond een bestuurselite, terwijl vroeger bestuurders meer geworteld waren in de samenleving. Daarnaast is het dedain naar de huidige elite ook een reactie op de toenemende verwevenheid tussen politiek en bijvoorbeeld bedrijfsleven. De gewone burger lijkt zo geen grip meer te hebben op besluitvorming.'

'Je ziet dat in het populisme wordt gedaan alsof "het volk" en "de elite" homogene groepen zijn. Dat is natuurlijk niet zo. Er zijn binnen die groepen altijd tegengestelde belangen en het populisme vlakt dat uit. Bij het ene politieke vraagstuk zorgt de hoogte van het inkomen voor tegengestelde belangen binnen het volk, terwijl bij het andere vraagstuk dat bijvoorbeeld leeftijd is.

'Als we doen alsof het allemaal één pot nat is, vergeten we dat politiek uiteindelijk om conflict draait. Zowel binnen het volk als binnen de elite zijn er tegenstellingen op basis van belangen, ideologie en opvattingen. En politiek gaat over het uitvechten van die conflicten. Als je dat allemaal vernauwt tot één tegenstelling, is er ook maar één manier om het uit te vechten: zorgen dat de elite verdwijnt.'