Glenn de Randamie (Typhoon) is winnaar van de Van Praagprijs en stelde op uitnodiging van de Humanistische Alliantie het Mag het licht aan festival samen. Human was erbij.

Gedroomde winnaar Van Praagprijs

Eens in de zoveel tijd maak je iets mee waarvan je weet: dit is gedenkwaardig. Het Mag het licht aan festival met en gecureerd door hoofdgast Glenn de Randamie (Typhoon) is zo’n moment. 

Typhoon is de winnaar van de Van Praagprijs, die wordt tweejaarlijks uitgereikt aan mensen die zich op basis van humanistische waarden inzetten voor de maatschappij. Theatermaker Adelheid Roossen won de prijs twee jaar geleden. De jury verwachtte wel wat verbazing bij de keuze voor Typhoon en ook de artiest zelf vond in eerste instantie zichzelf nogal jong voor een oeuvreprijs. Toch twijfelde niemand in de zaal over de keuze van de jury.

Uit het juryrapport: ’Typhoon stelt kritische vragen zonder negativiteit en cynisme. Hij weet uit tegenslagen veerkracht te halen en is daarmee een voorbeeld voor anderen. Hij schuwt de diepgang niet en voldoet aan het zwaarste criterium van de prijs: menselijke waardigheid. Hij lééft menselijke waardigheid. Hij laat zien dat er meer is dan de hokjes waarin mensen leven. Hij is een vernieuwer die jong en oud weet te raken. Zijn impact is nu al heel groot. Typhoon gaat maatschappelijke thema’s niet uit de weg en kiest zijn eigen pad, ook met betrekking tot een onderwerp als etnisch profileren. Hij is bewust van het feit dat hij rolmodel is en draagt die verantwoordelijkheid op een vanzelfsprekende en onorthodoxe manier. Hij is geen activist maar brengt mensen wel in beweging, haalt ze uit hun bubbel en toont zich daarmee een ‘dwarsverbinder’. Typhoon is de gedroomde winnaar van de Van Praagprijs 2017.'

Glenn de Randamie speechte zelf over hoe hij bruggen wil bouwen en ons land een positieve injectie wil geven. Maar ook over zijn voornemen om voortaan niet meer naar het nieuws te kijken, maar naar de processen die daaronder liggen en daar van te leren, ‘want de geschiedenis blijft zich herhalen’. Hij liet weten hoe móe hij is, van de media, van zichzelf, van alle ‘shit’ die hij over zich heen heeft gekregen de afgelopen jaren. ‘Het is niet niets om je nek uit te steken’, voegde hij daar aan toe. Maar hij voelt zich ook gedragen door de mensen om hem heen en dankt het Humanistisch Verbond voor de erkenning in deze prijs. ‘Ik vind het bijzonder om als hiphop schoffie op zo’n podium deze prijs in ontvangst te nemen’. 

Lees verder onder de foto 

Staande ovatie voor Typhoon

Wat volgde was een middagprogramma met Typhoons inspiratiebronnen. Er was muziek van de Plastik.Soldiers en spoken word van Naomi Veldwijk en M. over liefde en tijd. Het Zo! Gospelchoir zong de hoofdgast toe en gaf hem mee ‘gegrond’ te blijven (‘Stay grounded’). Acteur Nasrdin Dchar was door Typhoon zelf voorgedragen voor de inspiratieprijs (‘Je inspireert me als tijdgenoot en bondgenoot’) en Peter de Baan sprak lovende woorden over de acteur: ‘Cynisme komt bij Nasrdin niet binnen. En als het binnen komt doet hij er niets mee’.

Dchar sprak op zijn beurt zijn bewondering uit voor Typhoon die hij een ‘icoon’ noemde. Antropologe Jitske Kramer sprak over wat normaal is en over hoe belangrijk het is te luisteren naar afwijkende meningen en minderheidsstemmen. Er was een skypegesprek tussen Typhoon en Dr. Chris Northrup, schrijver van de bestseller ‘Vrouwenlichaam, vrouwenwijsheid’. Het boek van de wetenschapper leerde hem veel over zijn eigen lichaam en over hoe belangrijk energie is. Stine Jensen gaf hem vervolgens het boek ‘Waar is mijn speer’ van Tim Samuels cadeau dat over de moderne man gaat. Tussendoor trad Wende met drie kippenvel nummers op met haar liveband, zonder aan - en afkondiging. Ineens was ze er en ze liet de zaal in ontzag achter. 

Adriaan van Dis bracht een ode aan Typhoon en besloot: ‘Voor mij ben je onbetwist, een waardig humanist’. De middag eindigde met een optreden van de hoofdgast en zijn woorden: ‘Ik was vooraf zenuwachtig maar ik ben geroerd en geïnspireerd’. Uit de staande ovatie bleek dat de mensen in de zaal hetzelfde hadden gevoeld.