Programma’s waarmee we mensen proberen te verheffen, zo omschrijft Beau van Erven Dorens de series die uit zijn productiehuis rollen. Na een gezicht te hebben gegeven aan de daklozenproblematiek, veteranen met PTSS en vrouwen die slachtoffer zijn van seksueel geweld wil hij nu mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een podium geven in HUMAN-serie De Wasstraat.

Beau van Erven Dorens (1970) is niet meer weg te denken uit het hedendaagse televisielandschap. Waar hij op dit moment zijn handen vol heeft aan zijn doordeweekse talkshow Beau, probeert hij tussendoor tijd vrij te maken om te werken aan programma’s waarin mensen hun leven proberen te veranderen.

Dit doet hij sinds 2001 met zijn productiehuis: Kale Jakhals Producties. Hier worden maatschappelijke onderwerpen aan de kaak gesteld, waarbij het draait om de menselijke volharding en veerkracht. Zo ontvangt een dakloze een sleutel van een appartement of 10.000 euro om zijn leven weer op de rit te krijgen. We zien vrouwen die getraumatiseerd zijn na seksueel geweld en veteranen die door hun diensttijd PTSS hebben opgelopen en daar met een avontuurlijke reis van af proberen te komen.

Het nieuwste programma van het productiehuis van Van Erven Dorens gaat over mensen die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt: De Wasstraat. Een vijfdelige documentaireserie uitgezonden bij HUMAN waarin de werknemers en directeur Martin van een hypermoderne wasstraat in Deventer centraal staan. Een intiem portret waarin iedereen strijdt om ergens ‘bij te horen’. Net als eerdere programma’s laat De Wasstraat op een positieve manier de veerkracht van mensen zien die hobbel na hobbel trotseren om hun plek te vinden.

Jullie hebben programma’s gemaakt over daklozen, veteranen en getraumatiseerde vrouwen. Waarom willen jullie het nu hebben over mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt?

''Toen ik voor het eerst hoorde over die wasstraat, waarin allerlei mensen werken met een afstand tot de arbeidsmarkt, dacht ik meteen: dit is het. Dit is fantastisch. Dit is zo'n kleine wereld die niemand kent.

Mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt is een breed begrip. We hebben het hier over ex-gevangen, mensen met een autistische stoornis, asielzoekers, noem maar op. Het is van alles wat, maar als die mensen in de wasstraat komen zijn ze totaal gelukkig. Ze mogen gewoon werken. Ze worden voor volwaardig aangezien. Ze hebben daar hun vrienden en de problemen uit het dagelijkse leven lijken dan even vergeten.''

© Ilse de Vries / Human

Het team in de Wasstraat.

''Ik vind dat ook zo’n mooi gegeven: het kloppende hart in hun leven is die wasstraat met Martin aan de leiding, een bezielde ondernemer die het hart op de goeie plek heeft. Het is een plek waar vieze auto's schoon worden gemaakt, zo letterlijk als dat.''

De Wasstraat wordt voor jullie de eerste serie op de publieke omroep.

''Het begon begin januari toen ik zei: laten we gewoon beginnen met filmen, ondanks dat we nog geen plek hebben om het uit te zenden. Het duurde maanden en maanden om een zender of omroep te vinden die het wilde uitzenden. Uiteindelijk kwam ik terecht bij HUMAN en dat was vanaf moment één raak. Inhoudelijk waren we het helemaal met elkaar eens. Zoiets heb ik zelden meegemaakt.

HUMAN kwam ook op precies het juiste moment binnen, want we waren ondertussen al die tijd aan het draaien. Al mijn programma’s werken zo. We draaien heel lang achter elkaar. Zo krijgt het meer inhoud en wordt het een sterker verhaal. Het verschil met mijn andere programma’s is dat ik deze niet kon presenteren. Maar deze serie is zo’n pareltje, een presentator heb je daarbij eigenlijk niet nodig.''

© still / HUMAN

Tim schrobt de achterkant van een auto schoon.

''Bij de première van de eerste aflevering waren ze allemaal in tranen. Dat laat ook zien waar zo'n serie voor bedoeld is: om deze mensen te emanciperen. Dat ze voor vol worden aangezien en niet iemand die een gebrek heeft. Het zijn allemaal schitterende mensen die hartstikke mooi werk doen. Het succes is er al, het moet nu alleen nog uitgezonden worden.''

Waarom moeten dit soort verhalen verteld worden?

''Nadat ik bij SBS had gewerkt en weer voor RTL ging werken had ik besloten om alleen maar programma's te maken die ik graag wilde maken. Natuurlijk lukt dat niet altijd. Ik zet mij voornamelijk in om programma's te maken zoals ik het wil. Met heel veel liefde en met ontzettend veel tijd erin en dat is bij De Wasstraat niet anders.

Het belangrijkste van zo'n programma is dat je niet alleen de individuen in het zonnetje zet en probeert te helpen. Je probeert ook die hele wereld te emanciperen voor de samenleving. Of het nou over daklozen of veteranen met PTSS gaat. Mensen herkennen zich in zulke verhalen.''

''Ik denk daarom dat voor dit hele samenleving, dus niet alleen de mensen die er dagelijks mee te maken hebben, waardevol is. Misschien dat het zelfs mensen enthousiasmeert om meer van dit soort mensen aan te nemen, omdat ze zien dat het heerlijke figuren zijn. Ik vind dat altijd een belangrijk aspect: dat het van waarde is voor de maatschappij. Dat is ook iets waar HUMAN in vooruitloopt. Ik weet zeker dat mensen deze personen in hun hart gaan sluiten, wanneer we deze serie uitzenden."

De Wasstraat speelt zich af in Deventer. Verfrissend om een verhaal te zien dat zich  buiten de randstad afspeelt.

''Ben ik het helemaal met eens. Wij zijn totaal gefocust op de Randstad in de mediawereld. Waar ik mij op verheug is iets wat eraan vastzit. We gaan allerlei extra projecten organiseren om de boodschap van het programma verder kracht bij te zetten. Ik zou het zo fijn vinden als maatschappelijke instellingen die zich bezighouden met mensen, zoals de jongens uit de Wasstraat, om door te blijven gaan met het goede werk dat ze doen. Er is een hele wereld daar die nog te winnen is.''

© still / HUMAN

Abdul inspecteert één van schoongemaakte auto's.

Voel je een verantwoordelijkheid om het podium dat je hebt in te zetten voor de kansarmere?

''Absoluut. Ik voel mij daartoe verplicht. En ik vind het ook leuk en boeiend om in de maatschappij te duiken. We hebben tot nu toe niet anders gedaan dan programma's die over maatschappelijke problematiek gaan. Het is zelfs zo dat deze programma’s bijna te heftig zijn voor de televisie. Als er over seksueel geweld wordt gesproken, wil men dat liever niet zien. Ik denk juist dat mensen dit moeten zien, omdat dit de wereld is waarin wij leven.''

De Wasstraat is vanaf 4 januari elke dag te zien om 19:20 uur op NPO 2. Ontdek meer over de serie op de speciale programmapagina.

Dit is ook interessant