In 2030 moet de CO2-uitstoot met 49 procent zijn afgenomen, dat hebben we met ons allen afgesproken. Hoewel dit een schier onmogelijke taak lijkt, heeft de mensheid in het verleden wel vaker bewezen onder tijdsdruk tot schijnbaar onmogelijke prestaties te komen.
Donderdag 24 oktober presenteert Tim Hofman 'De staat van het klimaat', waarin we jaarlijks op de vierde donderdag van oktober kijken hoe ver Nederland is met de doelstellingen die in het Verdrag van Parijs zijn vastgelegd, namelijk: in 2030 de CO2-uitstoot met 49% verminderen.
Ja, dit lijkt schier onmogelijk. Hoewel je het natuurlijk ook kunt zien als reusachtige uitdaging. Want de recente geschiedenis leert dat we binnen een periode van elf jaar best wat voor elkaar kunnen krijgen.
'De staat van klimaat', donderdag 24 oktober om 20:30 op NPO 1
Arend en Snelheid; zo heetten de twee allereerste locomotieven van de Hollandsche IJzeren Spoorweg-Maatschappij, die in 1839 de eerste treinwagons van Amsterdam naar Haarlem (en vice versa) trokken.
Waar het vervoer van personen in de negentiende eeuw vooral via boten en koetsen verliep, werden elders in Europa de eerste spoorlijnen aangelegd, waar stoomtreinen veel sneller grotere afstanden konden afleggen.
In 1831 werd daarom voor het eerst het plan geopperd om treinen te laten rijden in Nederland. Terwijl er op dat gebied nog helemaal niets was. En voila, amper acht jaar later rijden Arend en Snelheid van Amsterdam naar Haarlem.
Tekst loopt door onder afbeelding
De drooglegging van de Zuiderzee gebeurde in minder 11 jaar
Toegegeven, als de zeespiegel daadwerkelijk fatale stijgingspercentages aanneemt als we zo doorgaan, zullen Flevolanders het waarschijnlijk niet droog houden. Maar dat wisten ze op 2 feburari 1936 nautuurlijk nog niet, toen werd begonnen met de voorbereiding voor de drooglegging van de Noordoostpolder.
Ruim drie jaar later, op 3 oktober 1939, werd de dijk tussen Lemmer en Urk gesloten en in 1940 die aan de zuidkant bij Schokkerhaven en begon men met het droogleggen van de polder. Dat gebeurde officieel op 9 september 1942, zes jaar na de eerste voorbereidingen. Inmiddels wonen bijna 50.000 mensen in de Noordoostpolder, een gebied van ruim 460 km² dat eerst aan de zee toebehoorde.
Standbeelden van werkloze mannen tijdens de Grote Depressie bij het FDR-monument in Washington
Na de beurskrach in 1929 werd nagenoeg de hele wereld, maar vooral de Verenigde Staten, in een sociale en economische crisis gestort. De Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt lanceerde kort daarna de zogeheten New Deal, waarbij banken werden hervormd en miljoenen mensen weer aan het werk konden bij nieuwe publieke werken.
In de zeven jaar die volgde werd 21 miljard dollar geïnvesteerd, wat neerkwam op 3,5% van het BNP destijds en zodoende werd de economie vlotgetrokken.
Het laatste gat van de Afsluitdijk wordt gesloten
Willen we de klimaatverandering het hoofd bieden, dan zouden we eigenlijk nog eens goed moeten kijken naar de Zuiderzeewerken in zijn geheel. De eerder genoemde drooglegging van de Noordoostpolder (in oorlogstijd!) en ook de Afsluitdijk zijn onderdeel van dit op het oog megalomane plan van Cornelis Lely, dat in 1891 werd gepresenteerd.
Het toont waar we als mensen toe in staat zijn als de nood echt aan de man is. Neem nou zo'n Afsluitdijk. In 1927 werd begonnen met de aanleg van de 32,5 kilometer lange waterkering tussen Friesland en Noord-Holland en vijf jaar later werd het laatste sluitgat gesloten van de dijk, die in 1933 werd opengesteld voor verkeer.
Tekst loopt door onder afbeelding
De speech van Kennedy in 1961 waarin hij belooft een man op de maan te zetten
Op 25 mei 1961 spreekt de Amerikaanse president John F. Kennedy een het Congres in Washington DC toe, waar hij zoiets zei als: "Ik geloof dat deze natie zichzelf moet committeren aan het doel om voor het eind van dit decennium een man op de maan te laten landen en hem veilig te laten terugkeren naar aarde."
Helemaal koekoek natuurlijk.
Maar verdomd als het niet waar is, op 20 juli 1969, amper acht jaar later, zet Neil Armstrong een eerste voet op de maan, voor het oog van de wereld die meekijkt. Wat nou onmogelijk?