Iris

Mijn politieke bewustzijn werd op mijn 18e ruw wakker geschud, toen er op een deel van onze landbouwgrond natuur zou worden aangelegd. Ik heb toen gesproken met een wethouder, gedeputeerde en staatssecretaris, om erachter te komen op welk niveau en hoe dit soort besluiten worden genomen. Toen werd me duidelijk dat roepen vanaf de zijlijn geen garantie is dat je mening ook gehoord wordt. Als je echt een verschil wilt maken, moet je bereid zijn verantwoordelijkheid te nemen. Daarom ben ik lid geworden van het CDA. Een partij die goed bij mij past, met name vanuit de kernwaarden van gespreide verantwoordelijkheid en rentmeesterschap.

Op mijn 20e werd ik met voorkeursstemmen verkozen in de gemeenteraad, en studeerde ik Agrarische Bedrijfskunde. Sinds twee jaar ben ik mede-eigenaar van het agrarische familiebedrijf. Ik run deze boerderij samen met mijn ouders. Het is een gemengd bedrijf, met akkerbouw en vleesvarkens. In de toekomst hoop ik dit over te kunnen nemen. Ik werk momenteel drie dagen in de week op de boerderij. De andere drie dagen werk ik als belangenbehartiger.

Sinds enkele jaren ben ik in deze belangenbehartigende rol bijna wekelijks in Brussel te vinden. Eerst met name als internationaal vertegenwoordiger van de Nederlandse jonge boeren (NAJK), inmiddels als vicevoorzitter van de Europese Raad voor Jonge Boeren (CEJA). Als Europese organisatie behartigen we de belangen van 2 miljoen jonge ondernemers in de agrarische sector.

Ik vind dat de mensen die de besluiten nemen, goed geïnformeerd behoren te zijn over de feitelijke situatie. In het hedendaagse debat wordt er veel op emotie ingespeeld, kennen politici eigen waarheden en lijkt de moraal soms verdwenen. Ik geloof dat er in het publieke debat meer geluisterd kan worden. In verschillende maatschappelijke discussies, of het nu over vluchtelingen, zwarte piet of veehouderij gaat, stoppen mensen met luisteren, overtuigd van hun eigen gelijk. Ik vind dat kwalijk. Het is 2018. Tijd voor onze generatie om te laten zien dat het anders kan.