Na zijn terugkomst vraagt Pols aan Johannes waarom hij was gegaan, omdat hij zich destijds niet kon voorstellen dat iemand het risico zou nemen om door de politie te worden opgepakt. "Hij zei tegen mij in het Afrikaans: 'Donald, ek kan nie anders nie.' Het zijn maar een paar woorden, maar daar zat zoveel betekenis in. Soms móet je uit je overtuiging handelen.
Hij was bij ons in dienst, had een eigen huis, hij kreeg kleren, en wij zorgden voor zijn natje en droogje. Maar geconfronteerd met het oneerlijke systeem moest hij uit overtuiging handelen. Hij streed ervoor dat mensen zelf moeten kunnen kiezen hoe ze hun leven vormgeven."
De woorden van Johannes werden de leidraad voor Pols' leven. 'Die ene zin, zo beperkt in zijn aantal woorden, heeft een enorme indruk op mij gemaakt. Wil je vrij zijn, dan móet je handelen uit overtuiging. Dat ligt in elkaars verlengde. Ik ben altijd bezig met de vraag wat mijn overtuigingen zijn. Niet: wie ben ik? Maar: waar geloof ik in? Niet op een abstract-filosofische manier, maar op een dagelijkse manier: hoe geef ik betekenis aan mijn leven?' Het antwoord ligt voor Pols om zijn persoonlijke leven in overeenstemming te brengen met de natuur, en in zijn werk een bijdrage te leveren aan een samenleving die in harmonie met de natuur leeft.
Voor Pols is het duidelijk dat je niet in je eentje in harmonie kan zijn met de natuur. De samenleving bepaalt hoe individuen hun levens kunnen inrichten: met huizen, vliegtuigen, stroom. Je kan wel in een hutje op de hei te gaan wonen, maar voor je het weet wordt dat ook dichtgebouwd. De samenleving dringt binnen. Wil je als individu in harmonie leven met de natuur, dan moet je volgens Pols met anderen ervoor zorgen dat de samenleving in harmonie met de natuur wordt ingericht.
En daar is hij optimistisch over. Als iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt om zijn steentje bij te dragen aan de samenleving, dan komt het goed en komen we dichterbij de oplossing van grote problemen. Die hoop put hij uit het einde van de Apartheid, dat voor een belangrijk deel is afgedwongen doordat honderdduizenden mensen de straat opgingen. En dat kan alleen als we het samen doen, zegt Pols: "Zwarte mensen gingen een gesprek aan met de witte minderheid, om hen te overtuigen dat het gestopt moest worden.
Uiteindelijk is Apartheid via een referendum afgeschaft, en heeft de witte minderheid vreedzaam en vrijwillig afstand gedaan van de macht. Dat is een unieke gebeurtenis in de geschiedenis. Het is de kracht van dialoog als middel om verandering te realiseren."