Die kleine vragen daar zat het hem in. Dat bracht de magie. Nu zitten we in 2020, een heel gek jaar, waarin een plek zoals mijn vertelcafé, waar intimiteit belangrijk is, en ook andere intieme plekken op omvallen staan of helemaal de deuren hebben gesloten. Alle debatten waarover we het hebben, zijn verplaatst naar internet. Dat is heel erg, want algoritmes kiezen voor jou datgene dat het best bij je politieke kleur past. En dan nog heb je grote ruzies en begint het gescheld.
Hetzelfde internet waar artiesten die dicht bij hun publiek stonden nu al hun werk moeten streamen. Ik vind het verschrikkelijk. Ik doe het zelf ook, hoor. Ik ben ook vaak op internet. En doe ook vaak met debatten mee, want er zijn zaken waarover we het moeten hebben. Zijn we racistisch in dit land? De een vindt van niet, de ander wel. Zijn er tradities die we moeten vasthouden? De een vindt van niet de ander van wel. Zijn standbeelden gewoon mooi voor ons stadsbeeld of moeten ze de vuilnisbelt op?
Heb het maar over die grote zaken. Dat kan ik niet veranderen. Dat wil ik ook niet. Doe dat maar op internet. Kan ik niet veranderen. Wil ik niet. Maar wat ik wil bieden is het volgende. Wat nou, als we gewoon de liefde hervinden voor kleine verhalen? Als dat niet in m'n café kan, omdat ik niet weet wanneer we weer bij elkaar kunnen zitten, dan is dat ook niet erg, dan zoeken elkaar op. En als we elkaar opzoeken, zoeken we degene die we het minst kennen.
Gewoon in de straat, een buurman of buurvrouw, waarvan je vermoedt dat die helemaal aan de andere kant van het politieke spectrum stemt. Een persoon waarvan je weet, dat het bij zo'n moeilijk onderwerp binnen de kortste keer slaande ruzie is. Dat is niet erg. Met die persoon moet je het niet over die grote zaken hebben. Ik wil dat we gaan wandelen in het park en onder een luifel staan, of aan de kade, langs het water. En elkaar dan 'n simpele vraag stellen.
Ben je nog verliefd 's ochtends als je wakker wordt? Vertel eens. Zo'n vraag. Of: wanneer was je voor het laatst bang? Misschien op een hele verre plek, waar je niet thuis was. Hoe kwam je eroverheen? Ik kan garanderen, als we elkaar die vragen stellen en de verhalen die in ons zitten gewoon naar buiten laten komen, dat er dan een wonder gebeurt.