De Donderdag Documentaire
Ik neem gewoon mijn speelgoed mee
Begeleider: 'Je gaat voor een tijdje bij een andere familie wonen. Daar hebben ze ook kinderen.' Remy: 'Is er ook een moeder bij?' Remy is niet zomaar lastig: hij is druk, opstandig en onhandelbaar. Al vanaf zijn geboorte. Als zijn moeder de verzorging van haar zoon, naast die van zijn twee zusjes, niet meer aan kan wordt besloten dat Remy zijn ouderlijk huis moet verlaten. Hij is dan pas vier jaar. Het is het begin van een jarenlange tocht langs opvanggezinnen en instanties. Iedereen is het erover eens dat Remy het best op zijn plaats zou zijn in een gezinssituatie. Hij komt terecht bij mensen die hem liefderijk en vol optimisme in huis nemen. Maar elke keer als hij denkt dat hij ergens mag blijven moet hij toch weer weg. Remy is zo'n kind dat nergens goed lijkt in te passen. Omdat er geen plaats is op een school voor moeilijk opvoedbare kinderen wordt hij - tijdelijk - ondergebracht bij een dagopvang voor ernstig verstandelijk gehandicapten. Er zitten hier allemaal gekke mensen. Met die gehandicapten ga ik niet spelen, hoor! Filmmaakster Mercedes Stalenhoef volgt Remy gedurende vier jaar. Het leidt tot een intiem portret van een jongetje dat van het ene huis naar het andere gestuurd wordt op zoek naar een geschikte woonplek. Maar bestaat die wel?