Aanstaande woensdag houd ik samen met presentator Theodor Holman de betekenis van Sorrentino’s oeuvre tegen het licht van de tijdgeest in de laatste aflevering van de OBA Live-serie ‘Raddraaiers van de redelijkheid’.
Een raddraaier is Sorrentino in de eerste plaats omdat hij de zielloze oppervlakte van het moderne leven illustreert terwijl hij, zeker met ‘Youth’, laat zien dat er tegenover dat ‘grote niets’ wel degelijk iets van waarde te vinden is.
La Grande Belleza
Wat dat ‘iets’ dan is, blijft lang ongrijpbaar. Misschien heeft het te maken met herinnering. Net als ‘La dolce vita’ (1960) van Federico Fellini vertelt ‘La grande bellezza’ een verhaal over moderne condities met op de achtergrond een oudere, rijkere setting.
Fellini laat een Rome van aquaducten, fonteinen, kerken, paleizen en ruïnes zien. De setting is die van de Renaissance, van een nobelere, meer gecultiveerde tijd. Sorrentino focust op dezelfde wereld, op het contrast tussen de lege, moderne cultuur en de antieke schoonheid van de oude stad. Hoofdpersoon Jeb Gambardella (Toni Servillo) beweegt als een schaduw tussen eeuwige beelden van marmer op locaties als het Colosseum heen.
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
