Maar helemaal bewust is deze keuze niet. De hoofdpersoon is David (Colin Farrell), een man van middelbare leeftijd wiens huwelijk gestrand is. En de regels van de wereld waarin hij leeft bepalen dat het verboden is alleenstaande te zijn.
Het mooiste moment in het satirische meesterwerk ‘The Lobster’ is tegelijkertijd het meest angstwekkende: een man besluit verliefd te worden op een vrouw, omdat zij tot geen enkele emotie in staat is.
Wie geen partner heeft, wordt naar een hotel net buiten de stad gestuurd waar men door indoctrinatie een levensgenoot moet vinden. Lukt dat niet, dan verandert de ongelukkige onomkeerbaar in een dier van zijn of haar keuze, een kreeft in het geval van David.
Eenlingen in het bos
Meer regels in het hotel: je hebt 45 dagen om een partner te vinden. Dat is altijd iemand die één specifieke eigenschap met jou gemeen heeft. Je verblijf kun je verlengen door deel te nemen aan de jacht op eenlingen die zich in het bos verschansen.
Wanneer David dus ervoor kiest ‘verliefd’ te worden op de vrouw die geen emotie kan voelen, is wanhoop zijn belangrijkste motivatie. In werkelijkheid kan David kan wél voelen, en hoe.
Hij wordt genadeloos ontmaskerd wanneer de vrouw zijn hond doodschopt als deel van een test om te kijken of hij wel zo geschikt is als levenspartner voor haar.
Absurditeit en vervreemding
‘The Lobster’ van de Griekse regisseur Yorgos Lanthimos, die eerder ‘Alps’ en ‘Dogtooth maakte, ademt de sfeer van de dystopische fictie van George Orwell, J.G. Ballard en Margaret Atwood. Het is een bizarre film waarin absurditeit en vervreemding overheersen.
En toch zijn de thema’s universeel: de mogelijkheid van liefde in een anonieme maatschappij, de kans op vrijheid wanneer je lot bezegelt lijkt door de ideologie van het conformisme.
Meer over ‘The Lobster', een van de beste films van het jaar toe nu toe, aanstaande woensdag 28 oktober 2015 in de filmrubriek van het radioprogramma OBA Live, onder leiding van Theodor Holman.