West-Europa en het geloof

Dat men in West-Europa minder gaat geloven, gelooft zo langzamerhand iedereen wel, maar toch is het goed dat die aanname regelmatig wordt gecontroleerd. Een stukje op Kerknet verwijst naar een onlangs gepubliceerde studie van WIN/Gallup.

“Volgens de pas gepubliceerde studie van WIN/Gallup is België een van de minst religieuze landen ter wereld. 44% van de Belgen is naar eigen zeggen religieus, 30% is niet-gelovig en 18% atheïst. In Nederland noemt 26% zich nog gelovig, 51% is ongelovig en 15% atheïst. België ligt al bij al redelijk dicht bij het West-Europese gemiddelde, Nederland zit daar ruim onder. In West-Europa noemt 43% van de bevolking zich religieus, 37% is ongelovig en 14% is atheïst. Bij de Gallup-studie werden 63.898 mensen in 65 landen ondervraagd. De foutenmarge bedraagt 3%.”

Toch is er een land waar nog minder in God wordt geloofd: “Het minst religieuze land van Europa is Zweden, waar slechts 19% van de bevolking zich nog religieus noemt. 78% van de bevolking is ongelovig of overtuigd atheïst.”

Des te opmerkelijker dat onlangs in Zweden een nieuwe religie is erkend, die van de Filesharing, beleden door de Kopimisten.

“Kopimisten is afkomstig van de term kopimi dat uitgesproken wordt als copy me. De geloofsbeleving van de Kopimisten is nu vastgelegd en omvat het geloof in kopiëren en delen van informatie. Door de erkenning kunnen zij nu subsidie en belastingvoordelen krijgen. Er zijn naar verluidt ongeveer drieduizend leden die de Kerk der Kopimisten aanhangen.”

Aldus: Nu.nl. Opperpriester van de Kopimisten is Isak Gerson. Hier legt hij zijn nieuwe religie uit. Het kopimisme is gelieerd aan de Piratenpartij.

“Why make a religion out of file-sharing? Why not just be an ordinary club without defining yourselves as being a religious community?
Because we see ourselves as a religious group, a church seems like a good way of organising ourselves.
Was it hard to become an official religion?
We have had this faith for several years and one day we thought, why not try and get it registered? It was quite difficult. The authorities were quite dogmatic with their formalities. It took us three tries and more than a year to get recognised.”