Inmiddels is de titel “des Vaderlands” in de mode geraakt. Wij hadden een Vader des Vaderlands en wij hebben de Denker des Vaderlands. Sinds kort hebben wij ook een Theoloog des Vaderland, maar dat is onzin. Een theoloog kan nooit voor iedereen zijn, want veel Nederlanders geloven helemaal niet in God. Een theoloog kan daarom nooit iets beweren namens ons allen – namens het hele volk. Grote groepen – ongelovigen en andersgelovigen daarvan zullen immers onmiddellijk roepen: “Maar die God van jou bestaat niet!”.
Onlangs is de eerste Theoloog des Vaderlands “gekozen “. Nou ja, gekozen... Het woord staat tussen aanhalingstekens, want het was maar een klein cluppie dat stemde. Het Vaderland zelf werd niet geconsulteerd.
Bij de EO lezen wij:
Mgr. Gerard de Korte is door het publiek verkozen tot de eerste Theoloog des Vaderlands. Hij kreeg meer dan twee duizend stemmen en won uiteindelijk met ruime voorsprong. Dat werd bekend op 20 juni tijdens de Nacht van de Theologie in Amsterdam. (…). Het is de eerste keer dat Nederland een Theoloog des Vaderlands kiest. De Korte is hiermee voor een jaar het theologisch geweten van Nederland. In die rol zal hij regelmatig als commentator of ambassadeur van de theologie optreden. Andere genomineerden waren Tom Mikkers en Jacobine Geel. Gerard de Korte (1955) is bisschop van het bisdom Groningen-Leeuwarden. Door zijn open opstelling, zijn toegankelijkheid en zijn pastorale hart is hij een geliefd kerkvader, zowel binnen als buiten zijn eigen kerkmuren.
Een roomse bisschop gaat ons nu theologisch de maat nemen. Volgens mij is De Korte alleen gekozen om zijn baas, bisschop Eijk, een hak te zette. Maar intussen kan ik niet wachten tot er een beroep op hem wordt gedaan. Hier de bisschop op zijn 25-jarige jubileum. Hij kwam net van de paus. Hij galmt in elk geval erg mooi.