Ze schrijft: ‘Graag roep ik de eeuwige single in het leven. Dat heeft niets met eeuwig alleen-zijn te maken; het is vooral een ontsnapping aan de monogame een-op-een-relatiestructuur die haar eigen spelkarakter vergeet. Door die open te breken, kan er ruimte ontstaan voor meerdere, gevarieerde verbindingen: multi-intimiteit.’
Hartstochtelijke reacties
In haar betoog staat een opvatting over de liefde centraal. En als het om de liefde gaat, dan zijn de lezers van dit blog in de regel als de kippen bij. Bij ‘Gawie Weet Raad’ op Facebook waren de reacties dan ook hartstochtelijk. Een kleine greep:
‘Ach, ze beweert hetzelfde als m’n moeder 40 jaar geleden. Die kwam er snel van terug. Wacht maar tot Simone 35 is en 2 kinders heeft.’
‘Neem maar van mij aan dat het niet werkt. Hier spreekt een ervaringsdeskundige.’
‘Ik vind dit aanstellerij, gebaseerd op een blijkbaar totaal gebrek aan ervaring met echte, verpletterende, alles overheersende liefde. Als je zo over Eros spreekt, maak je er juist wél een commodity van.’
Jaloezie
Kort samengevat komt het erop neer dat de meeste lezers zich niet kunnen vinden in Van Saarloos’ argumentatie. Hoe komt dat?
Ik vermoed dat het antwoord iets te maken heeft met het element ‘jaloezie’. Hierover schrijft van Saarloos: ‘Verdedigers van de monogamie beroepen zich vaak op bezitsdrang en jaloezie: “Wanneer je verliefd bent, wil je gewoon niet anders”.
Kan het zijn dat een bepaald soort liefde, noem het de Grote Romantische Liefde, bestaat bij de gratie van het groene monster van de jaloezie? En dat hieruit volgt dat deze liefde per definitie monogaam is?
Neem Othello, hier gespeeld door Orson Welles in zijn film uit 1952.
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?