Hoe is het nu met de hoofdpersonages van Schuldig?

10 jaar na de documentaire gaan we weer in gesprek met de hoofdpersonages uit 'Schuldig': de bewoners, de deurwaarder, de hulpverlener, de schuldeiser en de lokale politiek

Portretfoto van Dennis
Bekijk de aflevering bij dit artikel: Kijk nu op NPO Start

In de documentaireserie 'Schuldig' volgden we bewoners van de Vogelbuurt in Amsterdam-Noord, én de mensen om hen heen: van deurwaarder tot hulpverlener. Bijna tien jaar later blikken we met hen terug. Hoe gaat het nu met Ramona, Dennis, Carmelita, Ditte, Ed en Will? Wat is er veranderd, wat bleef hetzelfde en wat kunnen we nog leren van hun verhalen?

Ramona: ‘Ik probeer vooruit te kijken’

Portretfoto van Ramona
Ramona

Tien jaar na ‘Schuldig’ is Ramona bijna schuldenvrij, maar haar pad was allesbehalve makkelijk. Ze verloor haar partner Ron en moest opnieuw bij haar ouders op zolder wonen. Inmiddels heeft ze een eigen appartement en woont daar met haar dochter. “Het is gezellig, maar ze is wel een echte puber.” Ramona werkt als vrijwilliger in een buurthuis in Alkmaar. “Ik betaal mijn rekeningen en blijf bezig. Voor nu is dat genoeg.”

Dennis: ‘Ik ben gewoon mezelf'

Portretfoto van Dennis
Dennis

Sinds ‘Schuldig’ is het drukker in Dennis’ dierenwinkel. Hij is dankbaar dat hij zijn rekeningen weer kan betalen, al blijft het leven in Amsterdam-Noord duur. Twee jaar geleden verloor hij zijn vader, met wie hij vijftig jaar samenwerkte. “Toen heb ik me wel even afgevraagd waar ik het allemaal voor doe. Mijn werk is leuk, maar het is ook een moeten.” Toch blijft hij trouw aan zijn buurt en zichzelf. “Ik krijg al heimwee als ik door de IJtunnel rijd. Ik ben gewoon mezelf – misschien heb ik gewoon een goede opvoeding gehad.”

Carmelita: ‘Ik ben er groter van geworden'

Carmelita
Carmelita

Door de zorg voor haar kleindochter belandde Carmelita in de schulden. Ze hield vast aan haar trots, ook toen haar tv-abonnement ter discussie stond: “Mijn televisie is mijn man.” Inmiddels is ze schuldenvrij. Ze worstelt met haar gezondheid, maar blijft actief: van theaterles tot buurthuisbezoek. “Ik leefde ooit van dertig euro per week. Nu gaat het goed. Ik heb geleerd, en ik ben er groter van geworden.”

Ditte: ‘Ik heb het beleid echt zien veranderen'

Portretfoto van Ditte
Ditte

Na haar borstkankerdiagnose raakte Ditte in de schulden. De bureaucratie frustreerde haar, maar na ‘Schuldig’ zag ze het beleid veranderen: “Mensen krijgen sneller hulp, en de gemeente is actiever.” Zelf werd ze arbeidsongeschikt verklaard, wat rust bracht. Toch blijft ze kritisch. Zo maakt ze zich zorgen om het gemak waarmee je online geld kunt uitgeven door bestellingen te plaatsen op rekening. “Als ik het voor het zeggen had, zou ik daar als eerste wat aan doen.” 

Ed: ‘Iedere dag zonder confrontatie, die zegen ik

Portretfoto van Ed
Ed

Als deurwaarder zag Ed de schuldenwereld veranderen: menselijker, maar ook complexer. “Je probeert iedereen te helpen, maar je kan het nooit helemaal goed doen.” Na dertig jaar komt zijn pensioen in zicht. De verharding van de maatschappij maakt zijn werk zwaarder. En dat is frustrerend: “Als deurwaarder leg je een eed af om naar het recht te handelen. Dat houdt onder andere in dat ik mensen ook altijd op hun mogelijkheden zal wijzen. Als ze het ergens niet mee eens zijn, benadruk ik: ‘ga in bezwaar. Want ook jouw verhaal moet worden gehoord.’ Toch zie ik dat ze daar niet altijd wat mee doen.”

Will: ‘Het leven is niet zwart-wit

Portretfoto van Will
Will

Als toenmalig bestuurder bij Doras zag Will de schuldenhulp veranderen: toegankelijker, menselijker. “Er zijn zo’n 32 regelingen aangepast.” Ook zag Will, mede dankzij Schuldig, de schaamte rondom het hebben van schulden, afnemen: “Mensen die dat voorheen nooit gedaan zouden hebben, kwamen zich nu schoorvoetend bij ons melden.” Toch maakt ze zich zorgen over de toekomst. “Zwart-witdenken vergroot de verschillen.” En als ze één ding heeft geleerd, is het wel dat gedachten als ‘eigen schuld dikke bult’ of ‘dat zou mij nooit overkomen’ stellig moeten worden tegengesproken: “Het ligt echt zo veel genuanceerder dan dat. Echt, ook al denk je van niet, het kan iedereen overkomen.”