Over Het geluk van Limburg

Wat gebeurt er met een regio als zijn fundament ineens verdwijnt?

Limburg bleef, na het opheffen van de mijnen, verweesd achter. Zelfs nu is de oude mijnstreek armer, ongezonder en ongeletterder dan de rest van het land. Wat is daar misgegaan? En hoe ruk je je los van zo’n verleden? In ‘Het geluk van Limburg’ praat Frans Pollux hierover met onder andere sociologen, psychologen, theatermakers en historici. En natuurlijk ook met Marcia Luyten, die tien jaar geleden het gelijknamige boek schreef over de trots en trauma's van de mijngeschiedenis. 

Regionaal én persoonlijk trauma

Pollux koppelt de regionale impact van de mijnen ook aan het levensverhaal van muzikant en acteur Emil Szarkowicz. Hij is de zoon van een Poolse arbeidsmigrant die in de Limburgse mijnen kwam werken. De verstandhouding tussen vader en zoon was niet goed. Er speelden allerlei trauma’s en het zware leven van zijn vader onder de grond had zijn weerslag op de opgroeiende Emil. Toen zijn vader en zusje verongelukten, bleef de destijds vijftienjarige Emil achter met zijn labiele moeder. Een Poolse tiener in het Heerlen van vlak na de mijnsluiting, die zijn vader nog nooit echt had leren kennen. 

In de rol van mijnwerker

Emil dacht lange tijd liever niet terug aan alles wat met zijn vader te maken had. Tot dit jaar: hij is momenteel, samen met onder andere Huub Stapel, Magtel de Laat en Buddy Vedder, te zien in het eveneens door Pollux geschreven theaterspektakel ‘Het geluk van Limburg’. Emil speelt een Poolse mijnwerker die in Limburg komt werken - in zekere zin kruipt hij in de huid van zijn vader. Voor het eerst is Emil zich gaan verdiepen in het leven onder de grond. In de podcast vertelt Emil hoe hij zich voorbereidt op deze bijzondere rol, waarmee hij een menselijke metafoor is voor hoe het mijnverleden nog steeds doorsijpelt in de streek.