Om te leren van bepaalde zaken, of om erachter te komen hoe het na een paar jaar gaat met iemand, zoekt Sietske geregeld de dossiers op van de mensen waar ze vaak hele dagen mee heeft gepraat. "Toen ik het dossiernummer van de jongen intypte kwam ik erachter dat hij inmiddels was overleden." Ze besloot contact op te nemen met Nidos, de stichting die de voogdijtaak voor alleenstaande minderjarige vreemdelingen in Nederland op zich neemt. "Die wisten mij te vertellen dat hij zelfmoord had gepleegd. Hij had eindelijk rust gevonden."
Ondanks het feit dat ze al zestien jaar ervaring heeft met dit soort zaken, slaapt ze hier nog altijd slecht van. "Thuis kijk ik eigenlijk nog maar Disney, of hele simpele dingen op TLC. Zodra ik op tv een geweerschot hoor denk ik aan een gesprek met een asielzoeker uit Irak. Ik praat soms hele dagen lang met een kind, over vreselijke details. Soms lijkt het dan alsof je er zelf bij bent geweest."
Het heeft haar gevormd als mens. "Ik was 22 toen ik met dit werk begon en ben nu 38. Wie het nieuws kijkt weet dat er veel dingen gebeuren op dit moment, oorlogen, rampen. Maar als je uit eerste hand hoort wat iemand allemaal moet meemaken dan denk je wel: wat is er toch aan de hand met de wereld?"