Verbraak: "Maar zij vinden weer dat wij de weg zijn kwijtgeraakt..."
Keulemans: "Precies, dat is natuurlijk heel moeilijk. Je probeert vanuit twee verschillende universa contact met elkaar te leggen. Ik merk dat het heel erg helpt om gewoon naar die mensen te luisteren en te vragen wat hen dwars zit. Dat leidt soms tot iets, zeker niet bij de gestaalde mensen die een belang hebben bij het verkondigen van het tegengeluid, maar wel bij de mensen die een beetje aan het twijfelen zijn."
Maar is die afgehaakte groep mensen nog binnenboord te houden met feiten?
Keulemans: "Ik geloof het wel. Wij zijn altijd heel erg geneigd om die mensen af te schilderen als 'wetenschapsontkenners,' maar dat zijn het niet. Die mensen komen niet met dingen die ze in de theebladeren hebben gelezen of in de ingewanden van een dier. Ze proberen écht de taal van de wetenschap te spreken. Ik denk dat de uitdaging is om deze mensen bij de hand te nemen en te laten zien hoe wetenschap werkt – en hoe vooral ook niet. Dat heet met een modieus woord tegenwoordig 'prebunking.' Dus niet debunking, als de onzin al is ontstaan, maar prebunking, om te laten zien hoe de wetenschap werkt en hoe je kunt zien of iets klopt of niet klopt."