Iedereen doet het op zijn eigen manier, leven met pijn. Voor sommigen is het alleen de medicatie die rust geeft. Voor een patiënt van Tamar, een jong meisje, hielp het visualiseren van pijn. Alsof ze het in een videogame kon bestrijden. Ze speelde een soort pacman met haar eigen pijn. En dat leek te werken. Voor Tamar werkt mindfulness. De pijn is er, maar je moet ermee kunnen omgaan.
Het gaat volgens haar om balans. "Als je een stevige basis hebt, dan veer je wel terug. Buigzaam riet breekt niet in de wind. En die basis kun je versterken door – volgens boeddhistische leer – te leren leven met je lijden. Als pijn een tornado is, dan is er ook een oog. Zoek dat oog op terwijl de tornado voortwoedt."
Maar soms overvalt de kwetsbaarheid en het verdriet je gewoon. Toen Tamar een soort yoga in combinatie met mindfulness deed moest ze bij een oefening op haar handen rusten. Dat ging natuurlijk niet. Degene die de cursus gaf was zo lief en zorgzaam, maar het verdriet kwam eruit. Ze heeft heel lang en hard gehuild. Ze was in wezen aan het rouwen om het verlies van iets. Van haar kunnen in die situatie.