7 mei
Noodzakelijkheidstoets
Vorige week maakte ik een top-5 van nieuwe inzichten uit het coronatijdperk, vrij van ideologie. Het belangrijkste ben ik vergeten. Daar kwam ik achter na talloze discussies in de virtuele en de werkelijke wereld, namelijk: we accepteren meer inperkingen van onze vrijheid als het een goed doel dient.
Premier Rutte prees zijn volk daar gisteren tijdens zijn persconferentie uitvoerig om. We gaan alleen naar ons werk als het noodzakelijk is, we stappen alleen in de trein als het moet, we doen pas boodschappen als de ijskast leeg is. Kortom, we accepteren een noodzakelijkheidstoets die voor de crisis ondenkbaar zou zijn.
Wég is het cynische stemmetje is dat steeds roept: 'Ho, maar dat beperkt mij in mijn vrijheid.'
Rampen afwenden
De grote vraag is of we die noodzakelijkheidstoets ook gaan accepteren als het de veel grotere crisis van deze tijd betreft: de klimaatcrisis. Objectief gesproken zou daar veel meer reden voor zijn. Dat plaatst - om een voorbeeld te geven - de redding van KLM in een ander licht. Sinds de coronacrisis kan de Tweede Kamer zonder aarzelen als voorwaarde stellen dat alle Europese vluchten binnen een straal van duizend kilometer geschrapt worden en dat luchtreizigers voor verre vluchten dezelfde vraag moeten beantwoorden die wij onszelf elke werkdag moeten stellen: is het noodzakelijk om te reizen?
Ik heb er gisteren tijdens het Kamerdebat over KLM niets over gehoord. In brede zin zal één van de belangrijkste vragen voor komende tijd zijn: zijn we bereid om de offers voor de virusbestrijding ook te brengen om toekomstige rampen af te wenden?
Ik zal geen cynisch stemmetje opzetten als mijn plezierreisjes worden afgepakt.
