'Het is ijskoud'
In het derde deel dienen de mannen in pakken (de wethouders) zich aan op de Lindenheuvel. Ze bezoeken de eetmiddag van Gerrit in ’t Zaelke om te horen wat er zoal speelt, en moeten concluderen dat eenzaamheid zich niet makkelijk laat oplossen.
'"De mensen met wie het echt slecht gaat kom je nergens meer tegen. Die zijn er wel, maar ze willen vaak niet. Want dan ben je zielig."
Henk heeft deze dag verstek moeten laten gaan bij de gezamenlijke maaltijd. Hij moet binnenkort een operatie ondergaan. Dus vertrekt Gerrit met een portie zuurvlees naar het ziekenhuis, "want als hij niet naar ’t Zaelke kan komen, dan komt ’t Zaelke naar hem".
De Molukse gemeenschap krijgt een dreun als blijkt dat hun gemeenschapshuis op last van de politie wordt gesloten. Bij een inval troffen ze er leden van motorclub Satudarah aan. En een wapen. En drugs. Waar moeten ze nu de onafhankelijkheidsdag vieren?
Peter draagt een groot verdriet mee, maar hij is geen prater. Hij luistert liever. Het liefst zit hij bij zijn vogeltjes en vertroetelt ze. "Alleen de avonden zijn lang. Dat is even klote. Maar voor de rest… Gewoon doorgaan."
Kapelaan Carlos probeert de jongeren enthousiast te krijgen voor het geloof, maar zij lopen niet erg warm voor zijn 'kerkproeverij'.
Trainer Otto maakt zich zorgen. Het gaat niet goed met de club. Er lopen spelers weg maar van het bestuur heeft hij weinig te verwachten.
Ook Jes heeft het zwaar. Haar Ger gaat erg snel achteruit. "Ik ben gewoon een emotioneel wrak.'"
Ten slotte zien we vrij onverwacht een oude bekende terug.
Een bloemetje helpt niet tegen eenzaamheid
In Nederland zijn veel mensen eenzaam, zoals je ook ziet in onze serie 'We zien ons'. De oplossing is niet zo eenvoudig. ‘Als de oplossing makkelijk was, dan zou het probleem niet groot zijn,’ zegt eenzaamheidsprofessor Theo van Tilburg. ‘Toch moeten we het er over hebben.’
Maak kennis met de mensen van Lindenheuvel
Over de serie
Tien procent van alle Nederlanders ervaart sterke gevoelens van eenzaamheid. In de wijk Lindenheuvel ligt dat percentage op twintig procent. In de Geleense wijk Lindenheuvel is echter nog iets anders aan de hand. Zowel de sociale cohesie als eenzaamheid scoren opvallend genoeg bovengemiddeld hoog. Hoe kan dat?
Dit contrast vormt het uitgangspunt voor deze serie. Vanuit de markante oude mijnwerkerswijk laten we licht schijnen op één van de grootste uitdagingen van onze tijd: de strijd tegen vereenzaming. In We zien ons ligt de focus niet op de eenzamen, maar juist op diegenen die op wat voor manier dan ook de strijd aangaan met het groeiende probleem van eenzaamheid. Tegelijkertijd zien we hoe burgers met elkaar omgaan in een steeds veranderende maatschappij.
Gedurende een jaar volgen we een aantal inwoners van Lentjheuvel. In zes afleveringen worden we deelgenoot van hun leven en strijd. We zien ons toont de veerkracht van de inwoners van Lindenheuvel. We zien hoe zij de zich terugtrekkende overheid en het wegvallen van traditionele netwerken als kerk en werk trachten op te vangen.
Naar de programmapagina
we zien ons