Afleveringen

In de eerste aflevering ontvangt Coen Verbraak astronaut en Ambassadeur van de Aarde André Kuipers. Hij studeerde geneeskunde, maar de fascinatie voor het heelal was al heel vroeg aanwezig. Na jaren van training, vloog hij in 2004 voor het eerst naar het ISS. In 2011 keerde hij terug voor missie Promisse en verbleef er 193 dagen – de langste ruimtevaartmissie tot dan toe. Toen hij de aarde vanuit de ruimte zag, realiseerde hij zich pas goed hoe klein en kwetsbaar de aarde is. 

Margôt Ros speelde met tomeloze energie in onder meer de komische televisieserie Toren C. Maar als ze in 2018 tijdens een voorstelling tegen een decorstuk botst loopt ze hersenletsel op en komt haar wereld tot stilstand. Ze verliest grip op haar brein en wordt ziek van de geringste prikkels. Veroordeeld tot isolatie en revalidatie gaat ze door een zeer donkere periode. “Het voelde alsof ik in een lijkkist lag”. Maar ze leert ook dat je je hersens opnieuw kunt trainen, en over de dingen die écht je energie waard zijn in het leven.

Marieke Poelmann was 22 toen haar ouders omkwamen bij een vliegramp. Ze schreef het boek Alles om jullie heen is er nog, wat ze opdroeg aan de toekomstige kleinkinderen van haar ouders. Maar hun komst blijft misschien uit. Haar dertiger jaren staan in het teken van haar ongewenste kinderloosheid, hierover schreef ze het boek Een Eiland in de Tijd. Hoe geef je betekenis aan het leven als er geen voor én geen na is? 

Jurriën Hamer is filosoof en jurist. Hij schreef  het boek  Waarom Schurken Pech hebben en Helden Geluk. Daarin stelt hij de rol van de vrije wil ter discussie – met alle gevolgen van dien. Welke implicaties heeft dat voor onze manier van leven, onze politiek en onze relaties? Heeft een miljonair recht op zijn rijkdom? En kun je een moordenaar eigenlijk wel aansprakelijk stellen voor zijn misdaad? Kan een mens ooit zijn lot veranderen? Het hangt allemaal af van ons antwoord op een fundamentele vraag: hebben we een vrije wil? 

Nadia Zerouali heeft verschillende kookboeken op haar naam staan. Ze heeft een eigen Arabische productenlijn in de supermarkt, is mede-eigenaar van twee couscousbars en reist voor tv-programma BinnensteBuiten naar bijzondere plekken om daar te koken. 

Drie maanden na de geboorte van hun zoon overleed de man van Nadia. Hij kwam om het leven door een verkeersongeluk. Nadia moest verder, zonder haar man Hakim.  Ze vond troost en houvast in de Oosterse en de Westerse cultuur.  

Jochem Myjer is cabaretier en kinderboekenschrijver. In 2011 kreeg hij een tumor in het ruggenmerg in zijn nek. Tijdens een dertien uur lange operatie is deze verwijderd. De kans dit te overleven is zeer klein en sinds deze gebeurtenis staat Jochem anders in het leven. Van kinds af aan had hij een intrinsiek gevoel dat hij jong zou doodgaan. Hij leefde 35 jaar met deze angst. Tot hij de dood in de ogen keek en wist: het is goed zo.

Dalilla Hermans is een Vlaamse schrijver, columnist, theatermaker en antiracisme activist van Rwandese afkomst. Zij en haar zus werden als kleine meisjes van drie en vijf jaar door hun moeder ter adoptie gesteld om de burgeroorlog in Rwanda te ontkomen. Zij kwamen terecht bij hun Vlaamse ouders, in een wit dorp. Toen Dalilla’s oudste twee kinderen drie en vijf werden, wierp dat een ander licht op haar biologische moeder en op haar plek in de wereld, als maker en als mens.  

Jolande Withuis is socioloog, feminist en schrijver. Haar vader was de bekende schaakjournalist Berry Withuis, een fanatieke Amsterdamse communist. Het leven van Jolande kantelde toen ze als jongvolwassene het communisme afwees. In het boek Raadselvader. Kind in de Koude Oorlog, doet ze verslag van die grote omwenteling.

Joseph Oubelkas was 24 toen zijn IT-onderneming werd ingehuurd voor een klant in Marokko. Maar als Joseph aankomt op locatie blijkt het bedrijf betrokken bij een grote drugsdeal. Joseph komt aan op locatie terwijl de politie een inval doet. Hij stapt uit zijn auto en vraagt een agent wat er aan de hand is. Of hij even wil meekomen naar het bureaus voor wat vragen. Maar ze laten Joseph niet meer gaan. Hij krijgt 10 jaar celstraf en belandt onschuldig in de gevangenissen van Marokko, ondanks onafhankelijk onderzoek van het ministerie van Buitenlandse Zaken waaruit blijkt dat er geen enkel bewijs is. Na 4,5 jaar komt hij dan toch vrij. Terug in Nederland vecht hij tegen het stigma waarmee hij kampt als veroordeelde Marokkaan, en geeft lezingen over mentale vrijheid.

Aaltje van Zweden heeft samen met haar man, dirigent Jaap van Zweden, vier kinderen. Al toen ze in verwachting was van haar zoon Benjamin voelde ze dat hij anders was dan de andere kinderen. Hij bleek autisme met een verstandelijke beperking te hebben en dat veranderde haar leven. Zo werd ze door de aandacht die Benjamin vroeg geconfronteerd met haar eigen jeugd: haar vader was alcoholist en ze leerde al jong geen emoties te tonen. Dat moest ze nu doorbreken; haar zoon leerde haar wat het leven werkelijk de moeite waard maakt.

Edu Nandlal (Paramaribo, 1963) is een voormalig voetballer van Hindoestaans-Surinaamse afkomst. Hij kwam uit voor FC Utrecht, FC Emmen en Vitesse. Als selectielid van het Kleurrijk Elftal was hij in 1989 een van de weinige overlevenden van de SLM-vliegtuigramp. Het toestel stortte neer bij een mislukte landing nabij Zanderij in Suriname. Van de 187 mensen aan boord overleefden slechts 11. Nandlal raakte ernstig gewond en hield er een gedeeltelijke dwarslaesie aan over. Aanvankelijk werd gedacht dat hij nooit meer zou kunnen lopen, maar het is hem uiteindelijk alsnog gelukt. Ondanks zijn ernstige motorische stoornis kon hij zelfs weer op recreatief niveau zaalvoetballen.

Jules Tielens is psychiater. Jarenlang werkte hij als straatpsychiater, vaak met psychotische mensen. Tielens weet uit eigen ervaring hoe ingrijpend psychisch leed kan zijn. Hij verloor zijn broer aan suïcide en worstelde zelf met een zware depressie. 

Jeroen van der Waal (Sliedrecht, 1974) is socioloog en hoogleraar aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Hij is deskundig op het gebied van politiek, sociale ongelijkheid en gezondheidsverschillen. Hij signaleert een grote ‘empathiemuur’ tussen hoog- en laagopgeleiden. Hij weet waarover hij praat, kent beide werelden. Voor hij zijn academische carrière begon, verliet hij de Mavo zonder diploma en werkte hij tien jaar op de binnenvaart. Daarna draaide hij ploegendiensten in de Rotterdamse haven, tot zijn 31ste. In zijn milieu was studeren niet gewoon. Maar het werk bevredigde niet en hij wilde verder leren. Sociologie was een van de weinige studies aan de Erasmus Universiteit met een avondopleiding. Zo lukte het Van der Waal op te klimmen van student tot hoogleraar sociologie.