Metropolis 2020/2021

In India ontmoet correspondent Jasvinder influencer Darshan, een held voor miljoenen ongeletterde boeren, die door zijn tutorials op YouTube de landbouwopleiding krijgen die ze voorheen niet konden volgen. In Ethiopië woont Seada. Zij is een bijzondere make-up vlogger: ze probeert met haar make-up een belangrijke boodschap over te brengen. En in Brazilië gaat granfluencer Helena met haar 81 jaar nog altijd de catwalk op in lingerie.

Iedereen die een auto bezit, weet dat er altijd de dreiging is van het onbekende lampje op het dashboard. Van het rare tikje, piepje of hikje. Metropolis loopt een dag mee met de reddende ridders van de weg. In Burkina Faso begeven veel uit Europa geïmporteerde auto’s het snel door de extreme hitte. In Afghanistan wordt de levensgevaarlijke Salangweg slecht onderhouden en in Indonesië hebben verkeersdeelnemers vooral last van spijkers op de weg.

Het is voor de meesten al even geleden, het jaar dat we tien werden: altijd zomer, altijd buiten, nog geen puistjes, geen examenstress, geen tropenjaren, geen geldzorgen. In deze aflevering: dromende tienjarige wereldburgers. Arastoo uit Afghanistan, het zoontje van correspondent Masood, woont nog maar een paar maanden in Zweden en heeft het in het hoge noorden erg naar z’n zin. In Peru woont de tienjarige Maxine. Zij is een echte kattenmagneet. Omdat ze teveel poezen aantrekt, is ze op last van haar moeder een kattenadoptiebureau begonnen. En in Zuid-Afrika offert tovenaarsleerling Lulo zijn vrije zaterdag op om naar de lokale goochelaarsschool. Met groot succes.

Door de lockdown zat iedereen meer dan ooit op elkaars lip, dus trokken we er massaal op uit en draaiden onze stappentellers overuren. In Afghanistan wandelen Kava en Fatima omdat de coronakilo’s eraan vlogen. Nog niet zo eenvoudig, in een stad waar vaak aanslagen worden gepleegd. In Zuid-Afrika lopen Marne en z’n hond Tripod. Marne is erg te spreken over z’n hond: die heeft hem uit z’n depressie geholpen. Door samen te wandelen.

Een plek onder de zon, maar geen eigen huis. De meeste van ons hoeven het gelukkig nooit mee te maken. Je huis verliezen en geen dak meer boven je hoofd hebben. Want je huis, dat is je kasteel. In deze aflevering lopen de correspondenten een dagje mee met wereldburgers die hun huis zijn kwijtgeraakt. Ditmaal ook een reportage uit Nederland.

Lang was de wereld verdeeld in twee domeinen: dat van de man en dat van de vrouw. Maar er is iets aan het veranderen. In deze aflevering drie mensen die zich van rolpatronen niets aantrekken. Dankzij een vrouwenquotum komen er steeds meer vrouwen in de haven van de Keniase stad Kisumu te werken. In de Indiase stad Rotakh is Mukesh automonteur en heeft haar eigen winkel. En in Congo zit Arobase in de make-up-verkoop.

In Nederland zijn de boeren boos. Ook in de rest van de wereld is het onrustig op de boerderij. Zoals de boerenprotesten in India tegen het beleid van de regering Modi. In Kenia raakte boer Sewe vele hectaren land kwijt aan overstromingen, omdat de regering weigert een dam te bouwen. Op een berg in Nepal is boer Charlie het Westerse bestaan zat en geniet nu van het boeren op de vierkante centimeter.

De meeste mensen sterven in het land waar ze geboren zijn. Maar bij sommigen begint het op een goede dag te kriebelen. Die verkassen naar een compleet ander land. Metropolis volgt drie wereldburgers die hun heil een continentje verderop hebben gezocht, zoals vrolijke Indiase verkasser Tushar die zich het liefst helemaal onderdompelt in de Estse cultuur. In Sao Paulo bouwt Gree aan zijn imperium van favelarap voor de buurtjeugd.

Een kijkje in het leven van jonge lhbti+'ers wereldwijd. Correspondent Rebecca in Cambodja heeft een ontroerend coming-outverhaal over haar evolutie van verlegen jongeman, die gepest werd op school, tot een succesvol travestie-artiest. Dj Darkle komt van het Chinese platteland, maar woont nu in de miljoenenstad Chengdu, waar hij tijdens Chinees nieuwjaar eindelijk uit de kast durfde te komen.

Metropolis over juffen en meesters die er alles aan doen om de kinderen in deze wereldwijde onderwijscrisis toch het noodzakelijke bij te brengen. Zo geeft juf Janice in Rio de Janeiro de kinderen uit haar buurt les in de open lucht. Om de kinderen te verleiden om te komen, koopt ze koekjes en drinken voor ze. In Pakistan loopt meester Sharif wel vijf uur door de bergen om bij de school te komen, en geeft hij de kinderen gratis les.

We volgen bijzondere liefdeskoppels. In India ging correspondent Jasvinder op bezoek bij Danny en zijn vrouw Meena. Zij kregen allebei een ongeluk waarbij ze een been moesten missen. Ze ontmoetten elkaar bij de prothesefabriek, waar Danny werkte. Hij was dan ook de aangewezen persoon om een prothese voor z’n liefje te maken. In Cambodja ontmoeten we Yun en haar partner Eyang. Twee vrouwen die ondanks alle weerstand toch voor elkaar kozen.

In Nederland zijn we bang dat de pensioenpotten zullen verdampen. Maar in veel andere landen is een oudedagsvoorziening sowieso niet aan de orde. In Afghanistan ontmoeten we taxichauffeur Golam. Deze zeventiger rijdt in zijn stokoude taxi al vijftig jaar zijn klanten door Kabul, oorlog of niet. En in Kenia gaat correspondent Carren op bezoek bij kleermaker Patrick. Hij is bijna tachtig, maar weet het oog van de naald nog feilloos te vinden.

We hebben onze handen voor ze stukgeklapt vorig jaar. In Metropolis een ode aan de beroepsgroep die als vanzelfsprekend de medemens dient: de artsen en verplegers (M/V). In Afghanistan is een arts zó toegewijd, dat hij in het ziekenhuis slaapt. En in Burkina Faso houdt zuster Sylvie eigenhandig de gezondheidszorg in het afgelegen Gorom-Gorom op peil. Uit dankbaarheid zijn er in het dorp al meerdere kinderen naar haar vernoemd.

Nu de dood door corona nadrukkelijker in ons leven aanwezig is, staat Metropolis stil bij het verdriet van mensen die een geliefde missen en het contact met hen proberen te behouden. In Iran volgen we een moeder die op de begraafplaats in Teheran de nagedachtenis van haar overleden zoon in ere probeert te houden. In Rwanda zoekt Jeannette een vrouw op die beweert de stem van haar overleden verloofde te kunnen laten klinken door een koehoorn.

Metropolis onderzoekt wereldburgers die van een drankje houden. De 23-jarige Riswandi en zijn vrienden in het voornamelijk islamitische Indonesië borrelen er ondanks het taboe dat rust op het drinken van alcohol er lustig op los. In Peru gelooft men heilig in het gebruik van lustopwekkende, in de jungle gebrouwen sterke drank. Barman Slava in Moskou maakt het nóg bonter: in zijn kelderbar worden alleen échte drinkebroers en -zusters toegelaten.

In sommige landen zorgde de pandemie voor een enorme financiële teruggang en toegenomen werkeloosheid. Sommigen moesten zelfs een lening afsluiten om nog rond te kunnen komen. Zoals Taj in India. Hij ging een lening aan bij de beruchte woekeraars Hassan en Wajid. Zij gebruiken desnoods geweld om hun uitgeleende geld weer op te eisen. In Kenia gaan we mee met deurwaarder Jairus. Hij heeft niet heel veel compassie met schuldenaren.

In deze aflevering volgt Metropolis vrouwen die leven voor hun sport. Fatima in Afghanistan loopt haar trainingen in de zwaarbeveiligde ambassadewijk van Kabul, omdat daar veel weerstand is tegen sportende vrouwen. In Peru is Johayra veel gaan sporten nadat zij dit jaar haar oma verloor aan covid-19, om haar verdriet te verwerken. En Salina in Kenia bewijst dat je nooit te oud bent om te sporten: zij is 67 en richtte een vrouwenvoetbalelftal op.

Een beter milieu begint bij de enkeling. In Kinshasa in Congo probeert Maurice te voorkomen dat een hele woonwijk door erosie en modderstromen wordt weggeslagen, maar krijgt zijn stadsgenoten nog niet erg mee. In Indonesië probeert Mashadi de mangrovebossen terug te planten waarmee het ecosysteem in stand kan blijven. In Brazilië vist Diego eigenhandig de plastic troep uit een vervuilde rivier en heeft een museum ingericht met de opbrengst.

Ontspullen en een tiny house is een trend in de westerse wereld. Maar soms is een klein huis pure noodzaak. In Kenia vond correspondent Carren het verhaal van Antonella, die met zeven kinderen in een lemen huisje op het platteland woont. In Pakistan volgen we een familie die in een grot leeft. In Estland zien we Madis, een hobbyist die zijn vierkantemeterdroom heeft uitgeleefd op een stille plek in het bos.

Het is één van de woorden van 2020: huidhonger. Iedereen heeft weleens een knuffel nodig. Nu we geacht worden op afstand van anderen te blijven wordt het tekort aan aanraking sommigen pijnlijk duidelijk. Een oudere dame in Brazilië houdt zich nog strikt aan de regels, waar de jongere generatie zich weinig meer van de maatregelen aantrekt. En in Rusland leert goeroe Masha Dugina haar volgelingen zichzelf meer aan te raken.

We hebben ze in 2020 vaker gezien dan de meeste van onze familieleden: de bezorgers van alle maaltijden en pakketjes die we laten aanrukken. We maken wereldwijd kennis met bijzondere bezorgers. Zo bezorgt Yohanes in Ethiopië schapen aan huis. Hij bindt ze op zijn rug, stapt op z'n fiets en aangekomen bij de klant slacht hij het dier ook voor ze. In Indonesië volgen we een nacht uit het leven van een kroepoekbezorger.

Door de coronapandemie mogen we niet meer met teveel mensen bij elkaar komen, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Metropolis over feestjes achter gesloten deuren in Kenia, India en Pakistan. Er worden speciale 'car o bar' feestjes in India gehouden om de avondklok te omzeilen en Pakistaanse mannen trekken de bergen in om samen muziek te maken.

Niet alleen Amerikanen zijn gefascineerd door het fenomeen Donald Trump. Metropolis vond in Afghanistan, Peru en India wereldburgers waarvan het leven op een bijzondere manier wordt beïnvloed door de Amerikaanse president. Van kapsalons die gespecialiseerd zijn in Trumps iconische haarstijl tot aan ouders die hun zoontje letterlijk 'Donald Trump' noemen.