16 maart

Vanochtend vergader ik met het managementteam voor het eerst via Skype. Deze virtuele sessie van directeur, hoofd financiën, hoofd marketing en hoofdredacteur duurt langer dan de live-variant. Misschien omdat we bij Human pas voor de allereerste keer via scherm vergaderen, misschien is het omdat we onder de nieuwe omstandigheden veel te bespreken hebben.

De agenda puílt echt uit. Van de veiligheid van het personeel tot de programmering, van de af te gelasten evenementen tot de uitbetaling aan freelancers. Toch heb ik de indruk dat we dubbel zoveel zaken doornemen dan tijdens normale bijeenkomst. Dat belooft iets voor de toekomst.

Quarantaines kunnen een zegen zijn voor het creatieve brein. Een goede collega van afdeling mediastudies aan de Universiteit van Amsterdam appt mij dat Shakespeare naar verluidt zijn King Lear schreef toen hij wegens de pest in quarantaine verbleef. Ik verzoek hem om dit bericht dubbel te checken. Klinkt te mooi om waar te zijn. Zou de overtreffende trap van ‘elk nadeel heb zijn voordeel’ zijn.

Een ander bijzonder inzicht komt tot me via Twitter, en wel van Rob Wijnberg, hoofdredacteur van de Correspondent. Aanleiding voor zijn tweet is de lijst die het kabinet gisteren verspreidde met daarop de beroepsgroepen die de komende weken mogen rekenen op gegarandeerde kinderopvang.

De volledige lijst stond meteen daarop ook op teletekst: Zorg, politie, defensie, leraren en schoolpersoneel, openbaar vervoer, voedselketen, afvaldienst, brandstoffentransport, kinderopvang, media & communicatie, continuïteit hulpverleningsdiensten, noodzakelijke overheidsprocessen.

Wijnberg schrijft: ‘Inlijsten en nooit meer van teletekst halen.’Opvallend hoe publieke opinie en publieke waardering in crisissituaties kunnen draaien als een rukwind in Texas. Doei Zuckerberg, bye bye Bezos. Welkom zuster Klivia, welkom juf Ank.

Om zeven uur ’s avonds zitten mijn vrouw, mijn jongste zoon - die zijn Amsterdamse kamer tijdelijk verruilt voor een verblijf in het ouderlijk huis - voor de buis. We kijken naar de gisteren al aangekondigde oproep van premier Rutte aan alle Nederlanders. De normaal zo vrolijke en zelfverzekerde VVD-leider kijkt nu ernstig en is licht onzeker. Zijn betoog is feitelijk en doordrongen van respect voor wetenschap en specialisten. 

De schrik bij ons op de bank is er niet minder op. Meer dan de helft van de Nederlanders zal het corona-virus krijgen. Dat vermoedden we al, maar uit de mond van een ontketende minister-president komt die boodschap net wat harder aan.

Meteen daarop volgt duiding in 'De wereld draait door'. Een van de gasten is de jonge historicus en succesauteur Rutger Bregman. Ook hij is zichtbaar onder de indruk van de rede van de Minister-president, maar hij is dat ook van het gedrag van de Italianen en de Nederlanders. De hele tafel, van Özcan Akyol tot Barbara Baarsma, van Felix Rottenberg tot Matthijs van Nieuwkerk, was het roerend met hem eens.

De meeste mensen deugen. Zeker nu.

Ook Bregman komt met het voorbeeld van Shakespeare die zijn meesterstuk King Lear in quarantaine schreef. Mijn kennis op de universiteit appt mij daarna: ‘De hype over Shakespeare begon vanochtend met een tweet van singer songwriter Rosanne Cash. Het bericht klopt overigens, het is geen hoax.’