"Vrede zij met jullie, welkom in Idlib."
Een mooie jongen, vermoeid, melancholiek kijkt hij recht in de camera. Even later laat hij, geweer om de schouder, het verwoeste Idlib zien waaruit iedereen verdwenen lijkt.
Het is bijna lente 2020. Abu Rakan is twintig jaar oud. Hij vertelt hoe hij tot het besluit kwam om mee te vechten tegen het leger van Assad, waarom hij niet anders kon. Rakan nam afscheid van zijn moeder en zijn broertjes en is naar het front gegaan. "We hebben elkaar sindsdien niet meer gezien. In deze wereld zullen we elkaar nooit meer zien. Met de wil van God zie ik ze in de hemel."
Zonder geweer is hij nooit, de bommen zijn niet ver weg. Heeft hij geen woorden meer, dan zingt hij. 'De man met de gevoelige stem', zo noemen ze hem in Idlib.
Een vriend vraagt hem hoe hun generatie omschreven moet worden. “Wij zijn de generatie van offers en wraak”, zegt hij.
Hij zal het niet overleven, dat weet hij, en dat weten wij, kijkers, als hij aan het eind van zijn brief het beeld uitloopt, de schemer van Idlib in.
De stem van Idlib van Sakir Khader maakt deel uit van 2Doc Kort, een serie korte actuele documentaires van HUMAN en Deep Focus Webdocs voor NPO 2, NPO 2 Extra en NPO Start
Meer 2Doc kort
Meryem
Het Syrische Kobanî werd van IS bevrijd door de vrouwen van het Koerdische leger. Inmiddels wordt de stad opnieuw bedreigd door een inval van het Turkse leger in Noordoost-Syrië.
Sama
Sama, 25 jaar, Palestijnse, vrouw, moslim. In haar woonplaats Ramallah voelt ze zich opgesloten. Het passeren van de grenscontroles en de muur naar Israël wordt steeds moeilijker. Maar ze heeft een ontsnappingsroute gevonden: dance.