Hoe is het om Joods te zijn in een land waar het antisemitisme nog altijd springlevend is? Voor Tamar Efrati (25) is dat niet altijd even makkelijk. "Als ik merk dat de discussie anti-Joods begint te worden houd ik het liever voor me."

Zeker 200.000 antisemitische berichten in één jaar tijd, dat was in 2020 de vangst van de Universiteit Utrecht op sociale media, in een onderzoek naar online antisemitisme. Daarnaast registreerde informatiecentrum CIDI in 2021 36 procent meer antisemitische incidenten dan een jaar eerder, variërend van scheldpartijen, tot bekladding van Joodse objecten en fysiek geweld.

Toch blijft het niet alleen bij constateren. Sinds twee jaar kent Nederland namelijk een Nationaal Coördinator Antisemitismebestrijding die de Nederlandse regering gevraagd en ongevraagd advies geeft over de aanpak van antisemitisme. En eerder deze maand kondigde de gemeente Amsterdam zelfs een speciaal steunpunt aan voor scholen om jongeren beter voor te lichten over de Jodenvervolging. Dit naar aanleiding van de recente antisemitische projectie op het Anne Frank Huis en de onderzoeken naar de afnemende kennis van de Holocaust onder jongeren.

Om erachter te komen hoe al deze maatschappelijke ontwikkelingen worden beleefd door Joodse Nederlanders zelf, sprak Coen Verbraak in De Publieke Tribune op NPO Radio 1 met vier generaties Joodse Nederlanders. Hoe is het eigenlijk om Joods te zijn in het Nederland van nu?

Tekst gaat door onder de banner

'Mijn mening over Israël doet er niet toe'

Tamar Efrati (25) is Marokkaans-Joods en studeert en woont in Amsterdam. Ze vindt het niet altijd even makkelijk om Joods te zijn in Nederland. "Ik denk heel vaak na over wanneer ik mijn Joodse identiteit wel en niet laat zien. Als ik merk dat de discussie toch een beetje anti-Joods begint te worden houd ik het liever voor me."

Zelfs op haar eigen Universiteit van Amsterdam voelt ze zich niet altijd veilig genoeg om eerlijk te zeggen dat ze Joods is. "Ik had een keer een college over mensenrechten en internationaal recht, toen de discussie op een gegeven moment over Israël ging. De docent zei: 'Als je Joods bent, ben je automatisch anti-mensenrechten.' Nou, dan ga ik niet opstaan en zeggen: 'Hi, ik ben Joods.'"

Tekst gaat door onder de afbeelding

© Tamar Efrati / Privécollectie

Tamar Efrati: "Mijn mening over Israël heeft niks te maken met mijn Joodse identiteit."

Tamar merkt dat haar Joodse identiteit voor veel mensen gelijk staat aan steun voor het beleid van de Israëlische regering. Zodra het conflict in het Midden-Oosten weer escaleert wordt zij daar vaak persoonlijk op aangesproken.

"Sterker nog: er wordt van mij verwacht dat ik er iets van vindt. En het liefst nog dat ik tegen het beleid van de Israëlische regering in ga. Maar mijn mening over Israël doet er niet toe en heeft niks te maken met mijn Joodse identiteit of die van andere Joodse Nederlanders. Die dingen moeten we echt loskoppelen."

Verdiep je verder