Doodmoe zijn ze, Georges Laheij en Claudia Volders van hotel Walram in Valkenburg. Precies een jaar geleden liet een kolkende watermassa hun hotel, gelegen pal naast de Geul, in puin achter. Sinds twee weken is het hotel weer gedeeltelijk open. "Een maand geleden dachten we nog dat we het loodje gingen leggen."

Een jaar na de overstromingen ligt Valkenburg er prachtig bij. "Iedereen die hier komt zeg: 'Is hier water geweest? Je ziet er niks meer van!'," vertelt Claudia Volders (50 jaar) aan de telefoon. Haar man Georges Laheij (71 jaar) is eigenaar van hotel Walram, dat pal naast de Geul in het centrum van Valkenburg ligt. Het hotel werd in de nacht van 14 op 15 juli 2021 hard getroffen.

Claudia: "We waren die nacht eerst nog met zandzakken bezig en hoopten dat dat wel genoeg zou zijn, maar het kwam als een tsunami in heel korte tijd naar binnen. Het water kwam van alle kanten."

Optimistisch blijven

Ondanks dat de terrasjes in Valkenburg weer vol zitten en het lijkt alsof er vorig jaar niets gebeurd is, is de watersnood nog altijd goed zichtbaar in het hotel zelf. Wie binnenkomt moet het voorlopig nog even met de zij-ingang doen, de deuren voor de statige hoofdingang zijn nog niet geleverd. De receptie, keuken, bar en één eetzaal zijn in orde, maar een andere eetzaal, het zwembad, het binnenterras en flink wat kamers liggen nog helemaal in puin. Een van de buitenmuren van het hotel is nog helemaal uit het lood geslagen. Claudia: "Dat wordt nog een flinke klus, maar goed, we moeten optimistisch blijven."

Bijna een heel jaar lang is er met man en macht gewerkt om hun zelf opgelegde deadline van 1 juli 2022 te halen. Ruimte om die deadline te verleggen was er eigenlijk niet. Claudia: "Veel van onze gasten kwamen van over de hele wereld voor de concerten van André Rieu naar onze regio. Alle andere hotels hier in de buurt waren al volgeboekt, dus uitboeken naar andere hotels ging niet. We moesten open."

Hoe fijn die gedeelijkte heropening uiteindelijk ook was, de weg ernaartoe heeft het stel veel gekost. Niet alleen was het tot een maand geleden nog spannend of ze het financieel zouden gaan redden, ook mentaal zitten zij en haar man aan hun taks. Claudia: "We zijn doodmoe. Driekwart jaar heeft de verzekeraar ons aan het lijntje gehouden. Je voelt je als een marionettepop, maar ondertussen moet je natuurlijk wel verder."

Een maand geleden kregen ze na bijna een jaar in onzekerheid te hebben geleefd dan toch een voorschot uit de Wts (Wet tegemoetkoming schade bij rampen) en konden de bedrijven die al die tijd bezig zijn geweest in het hotel eindelijk betaald worden. Claudia: "Ik zei vorige week nog tegen Georges: 'Volgens mij zit ik gewoon tegen het begin van een burn-out aan.' Hij zit er al in. Qua gezondheid heeft het afgelopen jaar er heel erg ingehakt. Dat is de verborgen schade die je niet ziet."

Tekst gaat door onder de afbeelding

Daadkracht

Toch zijn er een jaar later naast de heropening van het hotel ook nog andere lichtpuntjes. Zo werd de dochter van Claudia an Georges, Yzée (16 jaar), na haar bijdrage aan de speciale klimaatuitzending van De Publieke Tribune in Valkenburg vorig jaar aangesproken door de dijkgraaf van Limburg, Patrick van den Broeck. Ze was vorige zomer in het hotel aan het werk toen het levenswerk van haar ouders in één keer leek te worden weggevaagd. "Het was alsof ik in een film zat, heel onwerkelijk. Het besef dat het zo weer fout kon gaan was heftig," vertelt ze.

Ze maakte zich in de uitzending dan ook zorgen om het klimaat. Want bestuurders hadden het wat haar betreft veel over klimaatverandering, maar waar bleef de grote actie? Yzée in de uitzending: "Ik begrijp niet waarom jullie niet doorpakken. Waar blijft de daadkracht voor ons klimaat?"

Tekst gaat door onder het fragment

"Ik begrijp niet waarom jullie niet doorpakken. Waar blijft de daadkracht voor ons klimaat?"

Yzée Laheij tegen bestuurders in de uitzending van De Publieke Tribune

En dus nam de dijkgraaf na afloop contact met Yzée op: of ze namens de jeugd in Limburg iets voor de waterschappen zou kunnen en willen betekenen? Het afgelopen jaar was ze al betrokken bij een project dat de explosie aan vervuiling in de Geul probeert tegen te gaan. Begin deze maand werd ze gevraagd om jeugddijkgraaf van het waterschap Limburg te worden.

Yzée: "Ik moet me nog wel goed inlezen, maar je moet het zien als een soort adviesorgaan voor het waterschap, maar dan vanuit een jongerenperspectief. Hoe kan het waterschap ervoor zorgen dat we meer bekendheid krijgen onder jongeren? Maar ook: wat kunnen wij als jongere generatie juist bijdragen aan het waterschap? Heel tof dat ik hiervoor gevraagd ben."

Schrijnend

Claudia en haar man zijn opgelucht dat ze verder kunnen. Toch kon ze zelf op het moment dat ze hoorde dat ze het voorschot van de overheid ook echt zouden krijgen, niet blij zijn. Claudia: "Wij zijn hartstikke blij dat wij nu doorkunnen, maar als wij niet voor onszelf waren opgekomen, hadden we volgens mij nu nog steeds niks. Dat betekent dat heel veel mensen, zonder die connecties, nu nog steeds aan het wachten zijn. Dat klopt niet.

Natuurlijk, er is heel veel aan de hand in de wereld, en de overheid zit echt niet de hele dag op de handen niks te doen, maar vooral voor de mensen die geen extra spaarpotje hebben en dus moeten wachten op dat geld voordat ze met verbouwen kunnen beginnen, is het heel schrijnend."

"Als wij niet voor onszelf waren opgekomen hadden we volgens mij nu nog steeds niks. Dat betekent dat er ook heel veel mensen zonder die connecties nu nog steeds aan het wachten zijn. Dat klopt niet"

Claudia Volders over de nasleep van de watersnood van precies een jaar geleden

Dit is ook interessant