En toch, ondanks al die persoonlijke aandacht en al dat maatwerk ziet Reggery ook weleens dat mensen terugvallen. Terugvallen in oude patronen, terugvallen in het circuit. Zoals Ernon, een jongen uit zijn wijk.
"Ik ken 'm al sinds-ie klein is. Hij was een van de jongeren die vroeger altijd tegen me op keken. Toen ik vast kwam te zitten, is hij ook afgegleden en mij achterna gegaan. Hij heeft ook lang vastgezeten. Toen ik vrijkwam en na een tijdje mijn draai gevonden had en lezingen gaf, heb ik hem naar me toe getrokken. Hij doet me heel erg aan mezelf denken. Het is een jongen die het op beide manieren zou kunnen redden; hij zou het op straat kunnen redden maar zou ook gewoon op een normale manier kunnen functioneren in de maatschappij.
"Ik vond het zonde als ik hem niet naar me toe trok, ik wilde mijn ervaringen met hem delen. Hij was nog jong, liep met me mee, raakte betrokken bij onze film. Ik liet 'm op een gegeven moment meelopen met mijn lezingen. Zoals ik destijds voor de leeuwen werd gegooid door Martin, zei ik op een gegeven moment ook tegen Ernon: 'Jij gaat nu een lezing geven.' Dat ging 'm goed af, ik zag dat het hem goed deed. Je kon zien dat hij inzag dat zijn verhaal van waarde was voor andere mensen, vooral voor leeftijdsgenoten. Ik begon 'm mee te nemen naar scholen en jeugdgevangenissen, wat goed ging. Alleen Ernon is een jongen die bezig moet zijn. Als hij niet bezig is is hij heel erg vatbaar voor wat er op straat gebeurt. En toen kwam corona: lockdown."
Tekst gaat door onder de afbeelding