Sofia heeft nu precies een jaar haar verblijfsvergunning, maar voelt nog altijd de drang om zich te bewijzen tegenover de rest van Nederland, vertelt ze in De Publieke Tribune op NPO Radio 1. "Ik wil niet dat Nederland ooit spijt krijgt van het feit dat ze mij binnen hebben gehaald."

Toen Sofia Sabbar (25) nog maar vier jaar oud was en haar zusje Najoua amper zes maanden, ontvluchtte hun moeder Marokko vanwege huiselijk geweld. Uit angst vroeg hun moeder geen verblijfsvergunning aan en koos ze voor een leven in de illegaliteit. Hun hele jeugd groeiden de zussen ongedocumenteerd op in Amsterdam, slapend in kelderboxen en op bovenkamers, zonder dat veel vriendinnen of docenten er überhaupt van wisten.

Na meerdere afgewezen asielprocedures, een rechtsgang die de zussen in het gelijk stelde en een hoger beroep van de kant van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND), kregen de zussen precies een jaar geleden dan toch eindelijk hun verblijfsvergunning.

In De Publieke Tribune sprak Coen Verbraak met jonge mensen, zoals Sofia, die uit eigen ervaring weten hoe het is om op te groeien in een samenleving waar je eigenlijk niet mag bestaan. Want hoewel het voor alle ongedocumenteerden al lastig genoeg is om een leven in de illegaliteit vol te houden, is het Nederlandse vreemdelingenbeleid voor ongedocumenteerde jongeren zowaar nog grilliger.

Waar zij voor hun 18e verjaardag nog onder de leerplicht vallen en naar school moéten, hebben deze jongeren zodra ze volgens de wet volwassen worden niet eens meer recht op onderwijs. Het halen van een middelbare schooldiploma zit er voor veel Nederlandse jongeren zonder verblijfsvergunning vaak nog wel in, maar daarna staat hun leven nagenoeg stil. Hoe veerkrachtig moet je zijn om zo'n leven in de wacht vol te houden?

Verpesten voor de rest

Maar nog altijd heeft Sofia het gevoel dat ze zich moet bewijzen: "Ik mag er nu zijn, ik heb nu een verblijfsvergunning. Maar toch voel ik nog steeds de drang om jou, als autochtone Nederlander, te bewijzen dat ik hier echt niet alleen kom halen, maar ook iets te brengen heb."

Haar bewijsdrang komt ook voort uit haar angst om het te verpesten voor de andere gedocumenteerden. "Ik wil heel graag laten zien: zo vreemd zijn we echt niet, ik lijk meer op jou dan je denkt. We hebben dezelfde dromen, dezelfde passies. Ik heb ook recht op een menswaardig bestaan."

"Ik kom hier echt niet alleen maar iets halen, ik heb ook iets te bréngen"

Sofia Sabbar

Luister de hele aflevering

In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met jonge mensen die uit eigen ervaring weten hoe het is om op te groeien in een samenleving waar je eigenlijk niet mag bestaan. Te gast: ervaringsdeskundigen Aminata, Emilia en Sofia Sabbar en hulpverlener Gianni da Costa.

Luister de hele uitzending hier terug:

Dit is ook interessant