Artikelen

In de vijfde aflevering van De Publieke Tribune gingen door de coronacrisis getroffen ondernemers in gesprek met demissionair minister van Financiën Wopke Hoekstra. Want hoe diep zijn zijn zakken eigenlijk? En hoe ziet hij het economisch landschap na de crisis voor zich? Samen met econoom Barbara Baarsma werden er oplossingen gezocht - en gevonden.

Hoewel ondernemers nu financiële steun krijgen van de overheid, maken ze zich allemaal zorgen over hun toekomst. Want hoe diep zijn de zakken van de minister van Financiën eigenlijk? Hoe ziet hij het economisch landschap na de crisis? En wie reikt hij een reddingsboei aan en wie laat hij spartelend ten onder gaan?

In de vierde aflevering van De Publieke Tribune gingen ondernemers, landbouwers en milieuactivisten in gesprek met Eurocommissaris en vicevoorzitter van de Europese Commissie Frans Timmermans. Onderwerp van gesprek: het ambitieuze plan om van Europa in 2050 het eerste klimaatneutrale continent te maken. Samen met jurist en schrijver Laura Burgers werden oplossingen gezocht - en gevonden.

Ze werkt als universitair docent aan de Universiteit van Amsterdam en verdedigde daar in november 2020 aan de rechtenfaculteit haar promotieonderzoek naar de democratische legitimiteit van klimaatrechtszaken. Laura Burgers: "Ik hoop dat als Europa laat zien dat het kan, andere landen zullen volgen. Maar daar zal Europa heel hard aan moeten trekken."

"Een beter milieu begint bij jezelf." Aan het woord: Mary (lees: Méry) Louw, 91 jaar en al meer dan een halve eeuw op de kimaat-barricaden. Rond haar een schare aan ondernemers, jonge activisten, melkveehouders en mensen uit de energiesector. Geen ontkenners, maar pure welwillenden. En toch zijn ze het niet met Mary eens. Hun onderbuik gromt.

Een revolutie. Zo omschrijft Eurocommissaris Frans Timmermans zijn Green Deal. Het ambitieuze plan om van Europa in 2050 het eerste klimaatneutrale continent te maken. Daarom op De Publieke Tribune: burgers die deze revolutie van dichtbij beleven. Ondernemers, landbouwers, activisten en mensen uit de energiesector gaan in gesprek met Frans Timmermans over zijn plan. Hoe gaat hij de kloof overbruggen tussen wat Europa wil en mensen al doen?

In de derde aflevering van De Publieke Tribune legden leraren, jongeren en schoolbestuurders uit Limburg hun ervaringen voor aan de Heerlense onderwijswethouder Jordy Clemens en Rinda den Besten, voorzitter van de landelijke raad voor primair onderwijs. Samen met onderwijsinspecteur en hoogleraar aan Universiteit Maastricht Inge de Wolf werden er oplossingen gezocht - en gevonden.

Coen Verbraak in gesprek met mensen die weten wat het betekent om eenzaam te zijn.

Hoe goedbedoeld ook, onderadvisering zorgt voor afnemende kansengelijkheid in het onderwijs. Hoogleraar en onderwijsinspecteur Inge de Wolf maakt zich grote zorgen over hoe scholen in Nederland omgaan met onderadvisering en dalende kwaliteit van het onderwijs. "Was er maar één knop om aan te kunnen draaien om dit op te lossen."

Over kansenongelijkheid in het onderwijs in de Randstad wordt al veel gesproken, maar voor een plek als Heerlen is er veel minder aandacht en geld. Daarom op onze tribune: leraren, jongeren en schoolbestuurders uit Limburg. Zij leggen hun ervaringen voor aan de Heerlense wethouder Jordy Clemens en aan Rinda den Besten, voorzitter van de landelijke raad voor primair onderwijs. Wat kunnen zij doen om die groeiende kloof te dichten?

Waar kansenongelijkheid in het Randstedelijke onderwijs inmiddels de volle aandacht heeft gekregen, dreigt de rest van Nederland wederom achter het net te vissen. Dat zegt onderwijssocioloog Paul Jungbluth, verbonden aan de Universiteit Maastricht. "Voor achterstandsleerlingen in grote steden is vier tot vijf keer meer budget dan voor kansarme leerlingen daarbuiten."

In de tweede aflevering van De Publieke Tribune legden wijkagenten onder leiding van Coen Verbraak hun ervaringen voor aan hun baas, plaatsvervangend korpschef Liesbeth Huyzer. Samen met een oud-wijkagent, een politie-onderzoeker en een corporate antropoloog werden er oplossingen gezocht - en gevonden.

Ze reed anderhalf jaar mee op de achterbank van de politieauto, gaf les aan de politieacademie en adviseert de politie jarenlang bij organisatievraagstukken. Corporate antropoloog en politie-expert Danielle Braun: "De wijkagent moet echt begrenzen."

Nodig één van de meest bekritiseerde organisaties van Nederland maar eens uit voor een tv-programma. Op de redactie was tijdens de voorbereidende gesprekken via de telefoon de spanning te voelen. Niet alleen bij politiewoordvoerders, maar ook bij wijkagenten zelf: "Het werk van de politie ligt altijd al onder een vergrootglas. Dan wil je niet ook zelf nog eens de organisatie afzeiken."

Waar Nederland jarenlang de wijkagent als hét unieke wapen tegen radicalisering had, wordt deze steeds vaker ingezet voor andere politiektaken. En daarmee raakt de politie de onmisbare voelsprieten kwijt. In deze aflevering van De Publieke Tribune gaan wijkagenten in gesprek met hun baas, plaatsvervangend korpschef: Liesbeth Huyzer. Kan de wijkagent nog de oren en de ogen van de wijk zijn?

In de eerste aflevering van De Publieke Tribune legden alleenstaande moeders onder leiding van Coen Verbraak hun ervaringen voor aan emancipatieminister Ingrid van Engelshoven. Hoe kan het dat bijna de helft van de vrouwen financieel niet op eigen benen staat? Samen met andere betrokkenen werden er oplossingen gezocht - en gevonden.

Ze zal als eerste toegeven dat de ergste achterstanden van vroeger inmiddels zijn ingelopen. Maar, zegt Hedy d'Ancona, ze windt zich nog dagelijks op over de financiële afhankelijkheid van vrouwen. "Het wordt tijd voor een herintroductie van de Emancipatieraad."

Alle emancipatie ten spijt kan bijna de helft van de Nederlandse vrouwen financieel niet op eigen benen staan. Dat wordt pijnlijk duidelijk na een scheiding: 1 op de 4 alleenstaande moeders leeft onder de armoedegrens. In De Publieke Tribune gaan vrouwen die dit meemaakten in gesprek met Ingrid van Engelshoven, de minister die verantwoordelijk is voor emancipatie. Waarom vervallen we nog zo vaak in traditionele rolpatronen als we kinderen krijgen? En hoe zou het anders kunnen?