Vreemde gasten

"Ik heb een Turks woordenboek hier liggen. En ik heb een kamer over. Dus ik dacht, nou, waarom niet?"

Regisseur Eva van Pelt volgt een jaar lang meerdere Nederlanders en hun logees. Vreemde gasten is daardoor meer dan een momentopname van goede bedoelingen. Het levert ongemakkelijke, maar ook hilarische en hartverwarmende momenten op. Er heerst opofferingsgezindheid, doorzettingsvermogen, de wil oplossingen te vinden voor problemen waar ze tegenaan lopen. Maar we zien ook de eenzaamheid bij de gasten en de onzekerheid over hun toekomst.

Hoe gaat het nu met?

Film gezien? Dan vraag je je vast af hoe de familie Kassoum, Ariya en Majd er inmiddels voorstaan. We vroegen het aan regisseur Eva van Pelt. 

Familie Kassoum
'Met de familie Kassoum gaat het goed. Afgelopen Kerst hebben ze hun eigen woning toegewezen gekregen. Ook heeft de familie zich uitgebreid met een dochtertje. Tijdens de opnames was Aswa, de moeder, al zwanger. Aswa en Radwan zijn vrij intensief de taal aan het leren en spreken al behoorlijk goed Nederlands.

Majd
'Na Linda heeft Majd nog drie maanden bij een ander gastgezin gelogeerd in Diemen vanwege een talencursus in Amsterdam die hij af wilde maken. Inmiddels woont hij in zijn eigen huurappartement in Amsterdam-Zuidoost en heeft hij na maanden vrijwilligerswerk in de keuken van een maatschappelijke onderneming een betaalde baan als laborant. '

'In Syrië studeerde Majd biotechnologie en hij zou dat graag in Nederland afmaken. Perfect Nederlands en Engels leren heeft prioriteit, maar hij werkt ook bijna full-time. Hij heeft dus een druk leven. Een beetje eenzaam is het ook wel. In Syrië woonde hij altijd met familie of vrienden. Hier is hij veel alleen, omdat hij weinig energie en tijd over heeft voor sociale dingen. Maar goed, dan heeft hij eens een weekend vrij, en dan rent ‘ie de Dam tot Damloop. Mafkees.'

Ariya
'Ook Ariya heeft na Jacobine nog bij een ander gezin gelogeerd en ook hem valt het best zwaar om nu alleen te wonen, zonder huisgenoten. Hij mist zijn moeder vooral, met wie hij bijna dagelijks contact heeft via Skype.'

'Ariya kan vanwege zijn geaardheid niet terug naar Iran en dus heeft hij laatst een berg officiële papieren ingevuld in de hoop dat zijn moeder hem in Nederland kon komen bezoeken met een reisvisum. Helaas wees de IND zijn verzoek af, maar hij geeft niet op. Na overleg met een advocaat gaat hij opnieuw een formulier van twintig pagina's invullen, met vragen als: wanneer heeft u uw moeder voor het eerst ontmoet?'

'Verder is hij druk met leren van de taal en probeert hij aan het werk te komen als grafisch ontwerper. Hij zoekt nog een stageplek en hij heeft een goed portfolio, dus bij deze een open sollicitatie namens Ariya.'

Andere delen in Het Vluchtelingenverhaal