Yannick van de Velde, spelleider bij de Vloer Op Jr., is komende vrijdag voor het eerst te zien bij de volwassenen in het nieuwe seizoen van De Vloer Op. Hoog tijd voor vijf vragen.

Hoe was je allereerste keer bij De Vloer Op?
"De allereerste keer bij De Vloer Op was vooral super leuk. Ik had van tevoren De Vloer Op Jr. gepresenteerd en ging die avond door naar ‘senior’. Ik vond het heel fijn dat ik gelijk met mensen moest spelen die ik al goed ken: Teun Luijkx en Gaite Jansen. Ik kon niet wachten tot ik een opdracht kreeg!

De eerste opdracht was met Teun, over twee saaie vrienden die een wilde vakantie gaan plannen. Peter (de regisseur) draaide na een paar minuten opeens de scène om, dus ik moest Teun z’n rol spelen en hij die van mij. Dat was moeilijk, ik was even in de war en was bang dat ik precies hetzelfde zou doen als Teun had gedaan. Maar dat ging goed gelukkig!"

Wat is de rol van het publiek tijdens het improviseren? 
"Het is niet zo aardig om te zeggen, maar eigenlijk moet je het publiek juist een beetje negeren. Het publiek vindt het leuk om te zien dat dingen een beetje misgaan, die zien graag grapjes. Maar het doel is juist dat het een mooie scène wordt. Je moet niet de hele tijd kunstjes gaan doen zodat de mensen gaan lachen. Aan het publiek kun je wel merken of je op het goede spoor zit, want soms weet je niet zo goed waar je heen moet. Dan kan je een opmerking maken en dan hoor je het publiek opeens ‘ohhh!’ zeggen. Dan weet je: dat was blijkbaar een goede opmerking, want iedereen reageert heftig. Maar je moet niet de hele tijd het publiek willen behagen. Dan werkt de scène niet."

Tekst gaat verder onder afbeelding

Wat vond je echt een moeilijke of uitdagende scène om te spelen?
"Ik vond eigenlijk alles tot nu toe leuk. Ik heb er zo veel lol in gehad! Het is wel moeilijk, bijna alle scènes zijn echte uitdagingen. Het is vaak even spannend: hoe gaan we dit nu doen? Maar ik kan bijna niks leukers verzinnen dan spelen in De Vloer Op. Ik vind het een geslaagde scène als er een goed begin, midden en eind aan zit. Soms voel je dat je een scène makkelijk kan eindigen, maar dan is het niet zo leuk.

Het leukst is om een heel groot conflict op de bouwen en om dan ineens samen tot een rare twist te komen die wel ‘klopt’. Ik vind het fantastisch als je het elkaar zo moeilijk maakt en alleen maar denkt ‘hier gaan we nooit uitkomen’, maar dat we dan door een gedachtesprong opeens toch tot een goed einde komen. Ik had bijvoorbeeld een scène met Anna Raadsveld waarin ik een enorme nerd speelde die verliefd op haar was. Een makkelijk en logisch einde zou dan zijn dat het uiteindelijk goedkomt en we verkering krijgen, maar dat hebben we dus niet gedaan. En dat maakte het juist goed."

Tekst gaat verder onder afbeelding

Wat is het verschil tussen ‘doorgewinterde’ en ‘nieuwe’ acteurs?
"Ik heb vooral scènes gespeeld met jongere acteurs. Maar Gaite Jansen en Anna Raadsveld zijn ook al zo goed dat ze eigenlijk ‘doorgewinterd’ zijn. Ook bij Teun Luijkx was ik heel verbaasd hoe goed de scène steeds alle kanten op vloog door zijn ideeën. Er is geen duidelijk verschil tussen doorgewinterde en nieuwe acteurs: iedereen verschilt door zijn of haar persoonlijkheid. Maar ik ben eigenlijk het minst doorgewinterd, dus misschien moet ik mijn grote mond houden. Ik vond het met iedereen leuk!"

Is er een rol die te ver gaat, of die je nooit zou willen spelen?
"Nee. Ik vind het leukste aan De Vloer Op juist dat je alles kan zijn! Ik ben al een klein verwend rotjoch geweest, een rijke arrogante gast die alleen maar hoeren bestelde, en een christelijke nerd. Ik kan alle verschillende rollen aannemen en dan weer naar de gewone wereld gaan. Ik vind het niet erg om gemene of slechte mensen te spelen: de meest interessante verhalen gaan juist over zulke types, omdat iedereen benieuwd is waar zo’n verhaal vandaan komt. Hoe haalt iemand het bijvoorbeeld in z’n hoofd om in een kelder mensen te vermoorden? Daar zijn we nieuwsgierig naar. Je moet geen oordeel hebben als je een rol speelt. Je moet als acteur proberen te begrijpen waar iemand vandaan komt. Je moet in elke rol iets zoeken dat het voor jou begrijpelijk maakt. Het oordeel dat de acteur eigenlijk heeft over een persoon mag er niet doorheen schemeren."