In fluorescerende, oranje pakken kruipen ze op hun knieën door het groen. Ze zijn fysiek of mentaal niet voor honderd procent inzetbaar op de arbeidsmarkt en ook voor henzelf is het code oranje.
Terwijl ze onze parken en perken leefbaar houden, proberen ze hun leven weer op de rails te krijgen en richting code groen te bewegen. Dat blijkt geen sinecure. In Code Groen ontdekken we hoe ze hun leven weer op de rails proberen te krijgen en zichzelf weer in de spiegel durven aan te kijken.
Een film van Marjoleine Boonstra.
“Het is ook een vorm van vrijheid, in het groen werken. Lekker met de plantjes en niet heel de tijd de baas achter in je rug.”
Erwin
“Door te werken voel ik me beter, je kunt even ontsnappen aan het gepieker in je hoofd. Aan de problemen en de zorgen over je kinderen en familie. Ga gewoon aan het werk, probeer het eens! Na twee maanden ben je eraan gewend en wil je niets anders meer.”
Aminah
“We hebben geen taakstraf, dit is gewoon betaald werk.”
Clifton
“Dromen dat doe ik niet echt. Maar mijn droom is dat ik misschien nog een zoontje krijg. Een huis kopen, misschien nog een kind. Voor de rest heb ik alles wel. Een goede baan.”
Leslie
Marjoleine Boonstra werkt als regisseur en D.O.P. en maakte films als Spiegeldromen en Het Wonder van le Petit Prince. Centraal in haar werk staat een diepe interesse in het menselijk leven, met een scherp oog voor eenvoudige details van hoe mensen zich door het leven bewegen - in vaak moeilijke omstandigheden. Dit heeft geresulteerd in sterke films over mensen over de hele wereld die op meerdere festivals in de prijzen zijn gevallen.