Sugyn ziet overal een verhaal voor Metropolis

Oorspronkelijk komt Sugyn uit Venezuela, maar sinds 2015 woont de journalist in Argentinië. "In Venezuela werkte ik bij een persbureau en deed ik redactiewerk voor tv-programma's," vertelt Sugyn. "Toen ik in Argentinië kwam wonen was het lastig om als journalist verder te gaan, omdat ik als immigrant nog geen netwerk had opgebouwd. Dus begon ik met andere baantjes zoals Uber-chauffeur. Hiernaast was ik wel nog bezig met mijn eigen projecten als documentair filmmaker.

"Op een gegeven moment werd ik gecontacteerd door wat Argentijnse platforms. Dat was het begin van een nieuw hoofdstuk in mijn journalistieke carrière. Ik kon items maken over alles waar ik over wilde praten; feminisme, gender, mensenrechten. Toen, een jaar geleden, werd ik opeens gecontacteerd door het Metropolis-team."

"Weet ik niet zo goed. Ik denk dat ze nieuwe correspondenten in Zuid-Amerika zochten en mij vonden via mijn LinkedIn-profiel. Ze vroegen me of ik geïnteresseerd was in een samenwerking als correspondent Argentinië. Ik kon direct beginnen met filmen, voor de aflevering over Russen. Dit gebeurde allemaal heel snel omdat de uitzending snel af moest, maar het is een hele goede aflevering geworden. Het restaurant uit die aflevering zit in mijn buurt dus ik moest daar direct aan denken. Het eten dat zij maken is zo lekker, niet van deze wereld."

"Het verhaal voor Safe Spaces, over mijn vriend. Maar ook het verhaal voor We gaan weer naar School was heel bijzonder. Het is een verhaal over een juffrouw die 27 kinderen lesgeeft in een zeer afgelegen school. Ze reist twee dagen om van haar huis naar school te komen, het is erg speciaal. Ik moest, om haar verhaal te kunnen vastleggen, ook twee dagen en 500 kilometer reizen. Eerst gingen we 300 kilometer met de bus, waarna we ergens moesten overnachten. De dag daarna gingen we nog eens 150 kilometer met een kleinere bus. Het laatste gedeelte van de reis is onmogelijk om met de auto te komen dus moesten we met paard, ezel of lopend. Wij zijn met een paard verder gereisd.

Het was lastig, we hadden geen water en geen eten en het was een lange reis. Maar het was ook een van de beste ervaringen die ik het afgelopen jaar heb gehad. De reis, maar ook Amalia ontmoeten, de juffrouw. Ze was heel aardig en lief en het was prachtig om te zien hoe ze met haar kinderen was. Wat zij doet gaat om passie. Ik heb geprobeerd die passie en liefde voor de kinderen te verfilmen."

"Ja, ik hou van verhalen vertellen. Vooral van echte verhalen over echte mensen en dat is waarom ik houd van werken voor Metropolis. Er is voor mij iets wat het verschil maakt en dat is dat ik niet uit Argentinië kom. Hierdoor heb ik een ander beeld op Argentijnse verhalen en kan ik het op zo’n manier vertellen dat het makkelijk te begrijpen is als je niet uit dat land komt. Op die manier kan ik verhalen makkelijk overbrengen op het Nederlandse publiek. De meesten denken aan ‘tango’ en ‘voetbal’ als ze aan Argentinië denken, maar dat is eigenlijk ook zo, haha."

"Het was uitdagend omdat het moeilijk was om hun vertrouwen te krijgen. Een van de belangrijkste dingen bij mijn werk is om heel respectvol te zijn en het vertrouwen van de hoofdpersonen te winnen. Soms is het heel erg makkelijk om hun vertrouwen te winnen en soms gaat het wat moeizamer. Daarom moet ik altijd mijn uiterste best doen.

Het is voor mij heel normaal om mensen voor mijn camera te hebben, maar veel mensen zijn het niet gewend om voor de camera te staan. Ik probeer altijd van tevoren de hoofdpersonen te leren kennen en te zorgen dat we kunnen wennen aan elkaar en de locatie waar we filmen. Maar dat is niet altijd mogelijk, bijvoorbeeld bij het verhaal over de schooljuffrouw. We konden die reis maar één keer maken en hadden dus maar één kans om het goed te doen."

"Het item voor de aflevering over anticonceptie, Baby ja, Baby nee. Het draaide om een man die tegen abortus is en bij een ziekenhuis zou gaan protesteren. Ik was erg oncomfortabel tijdens het filmen omdat ik niet anti-abortus ben. Ik respecteer iedereen en ik weet dat ik als journalist af en toe mensen moet interviewen die andere ideeën hebben dan ikzelf.

Hij was een aardig persoon, maar het was lastig om met hem te draaien. Ik zag hem een anti-abortus-wake houden voor het ziekenhuis en ik kon er niks over zeggen omdat ik als journalist neutraal dien te blijven. Er was veel commotie en ik heb gewoon mijn werk gedaan door alles wat er gebeurde vast te leggen. Ik weet dat het niet de eerste keer is dat ik het oneens ben met een hoofdpersoon en het zal ook zeker niet de laatste keer in mijn carrière zijn."

"Elk project is een nieuw avontuur. Na ieder project wil ik er een documentaire over maken, dat gebeurt telkens weer. Ik vind het leuk om mensen te leren kennen, om achtergronden te ontdekken en om verhalen te vertellen. Ik houd echt van mijn werk, het enige uitdagende is de presentaties voor de camera. Ik vind researchen leuk, schrijven, filmen, monteren en interviewen - maar als ik voor de camera moet staan vind ik het wel lastiger. Ik ben daar niet aan gewend, maar ik trek mijn Metropolis-shirt aan en ik doe mijn best. Ik denk dat ik met elk project zelfverzekerder word. Daarnaast doe ik het zelf, met mijn man die mijn partner en producer is, dus is het prima."

"Om zelfverzekerder te worden bij wat ik doe. Voor Metropolis moet je van alles kunnen. Het gaat niet alleen om wat ik schrijf, maar ook wat ik film. Ik was vroeger onzeker en twijfelde of wat ik maakte wel goed was terwijl ik aan het filmen was. Pas als ik thuis het materiaal terugzag dacht ik: oh dit is wél goed.

Als ik aan het filmen ben, moet ik me altijd focussen op wat er gebeurt. Soms is het erg rumoerig, soms zijn er veel mensen. Er gebeurt veel, dus misschien word ik nerveus in dat proces. Ik ben twintig jaar geleden begonnen met video’s maken, maar het afgelopen jaar ben ik zoveel zelfverzekerder geworden in wat ik doe, hoe ik het doe en het resultaat. Elk verhaal voor Metropolis is een les op zichzelf."

"Ik zou heel graag meer verhalen blijven maken voor Metropolis. Dit is het werk waar ik van hou, werken als documentair filmmaker. Ik hou van het researchen, schrijven, filmen en monteren van de verhalen en ik hoop dat ik het nog minstens vijf of tien jaar mag blijven doen voor Metropolis. Zelfs als ik naar een andere plek verhuis, zou ik vanaf daar verhalen willen blijven maken. Ik zie overal om me heen verhalen voor Metropolis!"

Het buitenlandprogramma Metropolis laat de wereld zien door de ogen van lokale journalisten, die in hun eigen stad of land op zoek gaan naar antwoorden op universele vragen. Presentator Stef Biemans leidt iedere aflevering op eigen wijze in en introduceert de lokale correspondenten. De verhalen laten de kracht zien van mensen die onder welke omstandigheden dan ook oplossingen vinden en hun leven zelf vormgeven.

Stream via NPO Start, of kijk hieronder wanneer je de volgende aflevering kunt zien!