'Onbaatzuchtig luisteren vind ik lastig'

‘Als ik muziek hoor die ik ergens van ken, maar niet meteen kan plaatsen. Zo zat ik laatst in de bioscoop met mijn vriendin bij de film The Favorite. In de film zat een lang stuk pianostuk dat ik herkende, of het was van Beethoven of van Schubert.

‘Volgens mij is dit Beethoven,’ fluisterde ik in het oor van mijn vriendin, die het voor kennisgeving aannam. Om er zeker van te zijn hebben we de aftiteling helemaal afgekeken, waar bleek dat het Schubert was, een piano sonate. Dan ga ik toch teleurgesteld naar huis.’  
 

‘Daar moet ik toch onderscheid maken tussen wie ik het meest heb gehoord en wiens adviezen ik het meest heb opgevolgd. Sowieso is het een fotofinish tussen mijn vader en moeder, met een hele lichte voorsprong voor mijn vader. Vanaf kleins af aan heb ik een hele warme band met hem, en heeft hij me veel geleerd over het leven en over werk.

'Mijn vader doet aan stembevrijding, zoals hij dat noemt. Hij is zangcoach, geeft therapie op dat gebied en organiseert ook grote meezingconcerten. Dan nodigt hij artiesten als Loes Luca of Youp van ’t Hek uit in het openluchttheater in het Vondelpark in Amsterdam, die dan liedjes zingen en het publiek uitnodigen om mee te zingen, zodat het uiteindelijk één groot koor wordt.

'Dat heeft veel indruk op me gemaakt als kind, mijn vader liet zien hoe je enthousiamse kunt overbrengen op een groep. En dat is ook wat ik nu probeer te doen als presentator. Als je me bezig ziet, kun je wel zeggen dat ik echt naar mijn vader heb geluisterd.’ 

‘Dan kom ik toch weer bij mijn vader, moet ik bekennen. Ik denk dat ik een jaar of achttien was toen hij de noodzaak voelde om me te vertellen dat mijn manier van leven hem zorgen baarde.

‘Je neemt een voorschot op de toekomst,’ waren zijn exacte woorden om aan te geven dat ik met mijn acties en manier van leven eigenlijk alleen aan het nu dacht, en niet aan mijn gezondheid en hoe ik geld kon verdienen. ‘Ach zeur niet, pap, ik leef toch gewoon,’ was mijn repliek destijds.

'Nu ruim twaalf jaar later begin ik wel te begrijpen waar hij op doelde. Ik heb in die jaren veel tijd verspild en ik zit nog altijd met een grote studieschuld die ik moet aflossen. Maar toch, op die leeftijd is het ook best normaal om niet al teveel aan de toekomst te denken, toch?! In die zin zal de geschiedenis zich ongetwijfeld herhalen zodra ik zelf een kind heb. Die zal ook mij meewarig aankijken als ik hem of haar aanspoor beter naar me te luisteren.’

‘Het is wel gebleken dat ik in een relatie soms moeilijk kan luisteren naar de ander. Of althans, dat ik er moeite mee heb om door te vragen. Mijn ervaring bij mijn partners de afgelopen tien jaar is dat je goed moet doorvragen, dat ze van me verlangen om het uit ze te trekken.

'Ik blijk het moeilijk te vinden om te weten wat ik precies moet vragen. Dat zei mijn ex ook, dat ik beter moest worden in het doorvragen. Terwijl ik juist denk: Vertel me nou gewoon het belangrijkste dat ik moet weten. Maar zo werkt het dus niet. Ik merk ook dat ik het vaak op mezelf betrek als mensen me iets vertellen. In die zin vind ik het moeilijk om onbaatzuchtig te luisteren.’ 

‘Het probleem in onze maatschappij is dat de stille krachten niet worden gehoord. Zij zijn zo goed in luisteren, dat ze daarmee ook stil zijn en hun stem niet wordt gehoord. Vaak wordt alleen maar naar geluisterd naar de mensen die het hoogste woord hebben. Ik zou graag zien dat de mensen die graag praten, en daar schaar ik mezelf ook onder, even een stapje terug doen.

'Ik zou bijvoorbeeld heel graag naar mijn kleermaker willen luisteren. Een ontzettend sympathieke man, die altijd vervuld overkomt op mij. Ik zou hem zo graag eens op een podium zetten en luisteren naar hoe hij naar de wereld kijkt. Terwijl hij dat juist niet wil, hij vindt spreken voor een groep verschrikkelijk.

'Maar dat betekent niet dat het oninteressant is wat hij te zeggen heeft. Daarom wil ik ervoor pleiten dat de luide stemmen stil zijn, zodat de zachte stemmen uit hun schulp kunnen kruipen.’