'Je moet niet zo'n kort rokje aandoen!'

Ze was zich nog helemaal niet bewust van de seksuele aantrekkingskracht van haar borsten en wilde zo snel mogelijk naar huis. 'Ik schaamde me echt kapot!'

Ze was destijds al superonzeker en de opmerking over haar borsten maakte het er niet beter op. 'Ik vond het zo raar dat iemand anders al bezig was met mijn borsten, terwijl ikzelf nog helemaal niet wist wat ik ermee aan moest.' Het was haar eerste confrontatie met seksuele intimidatie. 

Una woont in het centrum van Amsterdam en krijgt wel een paar keer per week een intimiderende opmerking naar haar hoofd geslingerd als ze op straat loopt of fietst. 'Hoeveel voor een kwartier met jou?' 'Die ass is wel tight,' 'Wil je erlangs schoonheid? Moet je wel even lief doen, geef kusje, geef kusje,' en 'Als je geen aandacht wil, moet je niet zo'n kort rokje aandoen!'

Meestal gebeurt het 's nachts, als ze terugfietst naar huis. Maar het gebeurt ook gewoon op klaarlichte dag. Een tijd terug fietste ze op een maandagmiddag naar de pont in Amsterdam-Noord toen er een scooter aan kwam rijden met twee jongens erop. De bestuurder spuugde haar vol in het gezicht en riep 'Hoer!' Ze heeft zich vaak aangevraagd waarom hij dit deed. Misschien lag het aan het rokje dat ze droeg?

Het liefste reageert ze op zo'n opmerking, maar ze weet dat het het beste is om haar mond te houden. 'Ik heb weleens wat gezegd of een middelvinger opgestoken, maar daar wordt het alleen maar erger van. Uiteindelijk kies ik toch voor mijn eigen veiligheid, want je weet nooit hoe die jongen of man daar vervolgens weer op reageert.'

Tekst gaat door onder afbeelding

Ondanks dat Una ervoor kiest om op het moment zelf niks te zeggen, is ze helemaal klaar met seksuele intimidatie en besloot ze er werk van te maken. Ze maakte een stripboek vol tekeningen en opmerkingen die zij en haar vriendinnen te horen krijgen. Ze bracht het boekje uit onder de titel Kijk niet zo boos, het was maar een grapje.

Als Una aan mensen probeert uit te leggen wat nou precies het probleem is van seksuele (straat)intimidatie, krijgt ze vaak te horen: 'Ah joh, dat is toch maar een grapje.' Meisjes en vrouwen moeten het vooral niet te serieus nemen. Maar dat doet Una wel, want 'er is zoveel ruimte en anonimiteit op straat om dit te doen. Het is gewoon zo makkelijk. Iedereen is gefocust op zijn eigen ding. Niemand let op elkaar en als iemand iets hoort of ziet, doet-ie niks.'

Tegenwoordig neemt Una een lange broek en trui mee als ze weet dat ze 's avonds alleen over straat moet. 'Ik heb nu bijvoorbeeld een vrij strak shirtje aan waar veel huid te zien is, dus als ik vanavond uit zou gaan, neem ik een vestje mee. Ook al is het superwarm. Anders val ik te veel op, en dat wil je niet.' Haar vader heeft aangeboden een zelfverdedigingscursus te betalen zodat ze zich minder bang voelt. Dat wil ze best doen, maar: 'Ik vind het ook heel kwalijk dat ík een cursus moet volgen omdat iemand anders zich niet kan inhouden.'

Una wil mensen niet heropvoeden met haar boekje, maar ze wil wel dat mensen ervan bewust zijn dat dit gebeurt. 'Heb het erover. Geef aan wat het met je doet! En ik zou het zo fijn vinden als jongens die het niet geloven, het een keer zíen gebeuren. Dat ze zíen wat het met een meisje doet.'

Begin juli bracht Una het boekje uit en ze is blij dat ook veel mannen het bestellen. Of er nog meer van dit soort creatieve projecten aan gaan komen? Ja! Ze heeft meerdere ideeën, waaronder een soort van poncho dat bepaalde delen van het vrouwelijk lichaam moeten bedekken. Of iets wat je onder je rokje kunt doen, zodat mannen schrikken als ze eronder kijken. 'Dat lijkt me nou echt geweldig!'