'Het is een balans tussen concentratie, losheid, openheid, rust, bewustzijn wat je aan het doen bent en ook weer niet.'

Wat is het geheim van improviseren?

'Het is een combinatie van initiatief nemen, maar tegelijkertijd ook open staan voor de ander en naar elkaar luisteren. Het is hier tussen schakelen. Soms zet een acteur zijn/haar emotie in en daar moet je dan op reageren en bijvoorbeeld je fantasie volgen. Daarnaast moet je ook openstaan voor het verhaal. Dat is een dubbeltalent, dat je kan luisteren naar de ander, kan inspringen en reageren op die ander en vervolgens ook nog als een soort helicopterview bekijken waar zitten we qua verhaal en scène. Het is een wisselwerking. Dus je moet naar jezelf, de ander en naar de gehele situatie kijken.

'Soms spring ik, als acteur, bij in een scène, omdat ik zie dat de scène in potentie goed is, maar dat de acteurs de helicopterview even missen. Ik als buitenstaander, beste stuurlui staan aan wal, zie dan bijvoorbeeld dat de ene acteur er wel goed in zit, maar de ander niet, dan kan ik door de vloer op te stappen de ander een zetje geven. Ik spring dan even in de scène, sla bijvoorbeeld even ’n stuk over en zeg iets als bijvoorbeeld ‘je moeder is overleden’, waardoor de scène weer door kan gaan. Door dit zetje kunnen ze in de volgende groef springen.

'Het is een balans tussen concentratie, losheid, openheid, rust, bewustzijn wat je aan het doen bent en ook weer niet.'

Wat is essentieel voor een goede scène?

'Dat de acteurs chemie met elkaar hebben. Dat ze samen een reis kunnen afleggen, waarbij ze samen op de juiste golf zitten. Dit duurt soms even, maar het is mooi als de golf wordt opgepakt en de acteurs open voor elkaar staan. Dat ze beiden genoeg munitie hebben en samen een overgang doormaken, alsof ze het van tevoren hebben afgesproken. Dat soort scènes zijn een feest om te zien. Het is magie!

'Daarnaast is het mooi als de opdracht een andere richting op wordt gestuurd, als de scène niet letterlijk over de opdracht gaat en dat het niet een inkleuroefening wordt. Die vrijheid heb je als acteur in De Vloer Op natuurlijk. Je kan alle kanten met de opdracht op. En als de ander dan meegaat, dan heb je goud in handen.

'Als tip voor junior acteurs wil ik ook meegeven dat je een andere naam moet gebruiken, je bent even iemand anders. Als acteur kan je dingen zeggen en vinden tijdens een scène die je in het dagelijkse leven misschien niet zal zeggen. Het is niet jouw eigen mening, maar de mening van jouw karakter.'

Wat is de valkuil/het lastigste bij De Vloer Op Jr.?

'Dat de acteurs te enthousiast zijn voor hun eigen verhaal en hierdoor niet meer openstaan voor de ander. Ze moeten oppassen dat ze niet teveel reageren op het publiek en bijvoorbeeld niet blijven hangen in ’n grap, waardoor ze niet meer luisteren naar elkaar.

'Een valkuil is ook dat je dichtklapt en dat je niets meer kunt bedenken. Dan zie je de acteurs lijden. Dat herken ik ook wel, als volwassen acteur, maar dan heb je als middel dat je meer ervaring hebt, waardoor je er dan weer uit kan komen. Dit lijden kan soms ook heel mooi zijn, dat je denkt wat is er aan de hand? En dan de reactie van de ander hierop. Dat is ook het mooie aan improviseren.'