Had vroeger haast iedereen nog wel een boer in de familie, vandaag de dag is het voor veel mensen alweer een tijd geleden dat ze op het boerenland waren. Dat nostalgische gevoel bij de geur van het platteland heeft voor veel mensen plaatsgemaakt voor het reflex om de neus dicht te knijpen.
De afstand tussen stad en platteland lijkt toe te nemen. De laatste decennia heeft het beleid vooral op blinde groei ingezet, op het meest en het goedkoopst. Als samenleving is er weinig gedacht aan hoe dat zou moeten in de toekomst en wat voor een impact dit zou hebben op mens en milieu. De voedselproductie staat ver van de meeste mensen af en wat je in je mond stopt is eerder een ding dan een dier.
Door de stikstofcrisis draaien de hoofden zich noodgedwongen naar een landbouwbeleid dat al jaren rammelt. Net zoals in de rest van de samenleving moet er wat veranderen als we het klimaat in balans willen houden. Binnen het ministerie worden overuren gedraaid maar de meeste maatregelen worden toch weer ingetrokken.