'Als Jeugdzorg kunnen we het bijna nooit goed doen'

De Jeugdzorg – en in het bijzonder de Jeugdbescherming – ligt terecht onder het vergrootglas. Jeugdbeschermers begeleiden namelijk de kwetsbaarste kinderen uit onze samenleving, van wie hun veilige ontwikkeling zodanig in het geding is, dat de overheid moet ingrijpen. In De Publieke Tribune op NPO Radio 1 sprak Coen Verbraak met jeugdzorgmedewerkers over de dilemma's in hun werk en omgaan met kritiek op hun beroepsgroep.

Patricia Bakker-Leenders werkt als gedragsdeskundige bij de William Schrikker Groep, een instelling die kinderen met een beperking of chronische ziekte, maar ook kinderen van ouders met een beperking, beschermt. Dat haar beroepsgroep in de publieke opinie de afgelopen jaren in zo'n kwaad daglicht is komen te staan vindt ze behoorlijk lastig.

Tekst gaat door onder de banner

Patricia: "Als Jeugdbescherming staan we voor een hele kwetsbare groep in onze samenleving en mogen we trots zijn om die te beschermen. Toch kunnen we het bijna nooit goed doen. Maar als er iets heel vervelends gebeurt met een kind, dan vindt niet alleen het publiek dat heel vervelend, maar ook de Jeugdbescherming die eventueel betrokken is."

Waar Cora het meest het gevoel had dat ze zich moest verdedigen voor het werk wat ze doet? "LinkedIn. Wat er weleens gebeurt is dat de kant van een ouder, die het niet eens is met onze besluitvorming, in het nieuws komt. Dat is op een bepaalde manier wel eerlijk, want dat is de beleving en de ervaring van die ouder. Alleen wordt dat vaak meteen als waarheid gezien."

Ze mist daar heel vaak de kant van het verhaal van de jeugdbeschermer. Cora: "Of van het kind zelf. Bij de Toeslagenaffaire vond ik het heel ingewikkeld dat het ging over de platgeslagen conclusie: 'Er zijn schulden, dus het kind wordt uit huis geplaatst.' Maar zo was het niet. Wij zijn heel erg gericht op leren van en reflecteren op wat wij als Jeugdbescherming doen, of wij ook iets over het hoofd hebben gezien. In onze onderzoeken naar de gezinnen die wij daarin begeleiden zie je dat armoede en schulden zeker onderdeel van het verhaal zijn, maar dat er altijd multiproblematiek speelt. Daar was meer aan de hand."