Loontjens vertelt in de podcast dat ze zich vooral schuldig voelt binnen intermenselijke relaties. Over het stelen uit winkels voelt ze zich niet zo schuldig, hoewel ze weet dat ze regels heeft overtreden, omdat daar geen werkelijk persoon kwaad is gedaan. Maar waar dat wel zo is, als ze er een gezicht bij heeft, en ze iets teweeg heeft gebracht bij de ander, voelt ze zich schuldig.
Zelfs als zij zelf geen schuld had aan wat er gebeurde met de ander, zoals destijds bij haar vriend, voelt ze zich toch schuldig. "Op het moment dat hij mij sloeg en hij spijt had, dan voelde ik een bepaald schuldgevoel over dat ik hem niet kon helpen. Dat is fout, maar het gebeurt veel in gewelddadige relaties.
"Ik zag dat ik mentaal sterker was. Hij verloor zijn controle, werd wanhopig, draaide door en kon het dus niet aan. Maar ik zag hem ook op andere momenten: als hij leuk was, grappig, gepassioneerd, geestig en lief. Ik wilde hem helpen en ik voelde me daar ook verantwoordelijk voor. En als mij dat niet lukte, had ik heel erg met hem te doen.
"Daarna stortte hij ook in, en had hij spijt. Ik zeg niet dat dit goed is. Ik vind het interessant dat ik me schuldig voelde, terwijl ik geen schuld had. En ik zou willen zeggen tegen iedereen die in een gewelddadige relatie zit: stap eruit, want je kunt het niet oplossen."