"Soms wordt er gezegd: 'Slavernij, dat is zo lang geleden! Moeten we het daar nog steeds over hebben?' Feitelijk is het niet zo lang geleden. De slavernij was in 1873 gestopt in Suriname. Mijn opa werd in 1881 geboren. Mijn vader kende de verhalen van mijn overgrootouders in de slavernij en daarna. Dus zo ver teug is het niet. Ook zijn de gevolgen van de slavernij nog steeds voelbaar. Racisme is gegroeid uit deze tijd en bestaat nog steeds. Denk aan discriminatie op school en de arbeidsmarkt, politiegeweld en etnisch profileren van de politie."
"Al sinds de jaren dertig vragen Nederlandse Surinamers aandacht voor het slavernijverleden. Pas in 2002 kwam er een nationaal monument en een nationale herdenking. Het is voor veel witte Nederlanders een moeilijk onderwerp om over te praten, omdat ze vaak denken dat ze verweten worden voor wat hun voorouders gedaan hebben. Gelukkig zien we nu dat het besef groeit dat het belangrijk is om het over het slavernijverleden te hebben, omdat hedendaags racisme hieruit is voortgekomen. Ik vind het mooi om te zien dat veel jonge Nederlanders willen leren over deze kant van de geschiedenis."
"Maar slavernij, lang geleden? Dat is het voor mij nog zeker niet. Voor mij is de slavernij pas ver weg als witte Nederlanders dit verleden onder ogen durven te zien en als de gevolgen van dat verleden op een heilzame manier zijn verwerkt. Denk hierbij aan geen discriminatie op de arbeidsmarkt, geen etnisch profileren meer door de politie en geen onderadvisering in het onderwijs. En dit zijn nog maar enkele voorbeelden."