Voor de een is het: de Armeense genocide, voor de ander: de Armeense kwestie. In 2015, op 24 april, wordt hij voor de honderdste keer herdacht. Over dit voor Turken en Armeniërs gevoelige onderwerp maakte Human-regisseur Dorothée Forma eerder twee documentaires.

In 1915 werden naar schatting 1,5 miljoen Armeniërs omgebracht of verdreven. Officieel erkennen de Turken de genocide niet, maar diverse internationale organisaties en landen, waaronder Nederland sinds 2004, hebben de massamoord als genocide erkend.

Een Muur van Stilte
In ‘Een Muur van Stilte’ van Dorothée Forma zoekt de Turkse historicus Taner Akçam toenadering tot Vahakn Dadrian, een in Amerika wonende Armeense onderzoeker. Dadrians levensmissie is het documenteren van de gebeurtenissen in 1915. Na veertig jaar schrijft Dadrian, geboren in Istanboel en zoon van een overlevende, voor het eerst weer een brief in het Turks - aan Taner Akçam. Het is het begin van een uniek contact.

'Een Muur van Stilte' werd gemaakt in 1997. Taner Akçam is tegenwoordig een van 's werelds meest vooraanstaande deskundigen op het gebied van de genocide op de Armeniërs.

Het Verhaal van mijn Naam
Alex Luijten (1955) is negentien jaar als hij zijn biologische vader - een Armeniër in Frankrijk - leert kennen. Als hij 44 is besluit hij de achternaam van zijn vader aan te nemen. Alex Luijten wordt Alex Peltekian. Na het overlijden van zijn vader komen papieren boven water waaruit blijkt dat de Peltekians tot een zeer vermogende familie in Turkije behoorden. Tot de Eerste Wereldoorlog, waarin Turkije zich van haar Armeense minderheid ontdoet, daaraan een einde maakt.

Alex Peltekian ontdekt nieuwe familie in Beirut en reist af naar zuid Turkije, waar de familie Peltekian ooit land en dorpen bezat. Niet iedereen is blij met zijn komst.