Cedric: brief aan de rechter

Op een nacht ziet de Franse olijfboer Cédric Herrou (37) in de koplampen van zijn auto een gezin de weg oversteken. Hij neemt de familie mee naar zijn boerderij en biedt ze onderdak.

In de winter van 2017 stond Herrou voor het gerecht in Nice. Hij had migranten, vooral uit Soedan en Eritrea over de Italiaans-Franse grens geholpen en opgevangen op zijn boerderij. Officieel heet dat 'hulp bij illegaal verblijf', in de volksmond spreekt men van 'solidariteitsdelinquenten'.

De makers zijn erbij als Herrou onder grote belangstelling voor het gerecht in Nice verschijnt en bezoeken hem op zijn boerderij om zijn verhaal te horen.

Hoe is het nu met?

Film gezien? Dan vraag je je vast af hoe het gaat met Cédric Herrou. We vroegen het aan regisseur Christine Pawlata.

Vrijgesproken
Cédric is inmiddels vrijgesproken door het hoogste Franse gerechtshof. Zij concludeerden dat zijn handelingen legaal waren op basis van het principe van broederschap. Volgens de Franse grondwet heb je het recht anderen te helpen om humanitaire redenen, of je nu legaal in een land bent of niet. Een bevrijding voor Herrou?

Pawlata: 'Ondanks het besluit het van het hof denk ik dat de politie hem nauwlettend in de gaten blijft houden. Een paar maanden geleden ontdekte hij verstopte bewakingscamera's, die op de ingang van zijn boerderij waren gericht. 

'Cédric heeft nog steeds zijn olijfbomen en ziijn kippen. Hij herbergt ook nog steeds migranten, die het lukt om de grens over te steken in een geïmproviseerde camping in zijn tuin. Hij vecht ervoor dat deze mensen toegang krijgen tot de asielprocedure. '

'Dat is namelijk het grootste probleem: de politie stuurt migranten gewoon weer terug naar Italië, vaak na hen in elkaar geslagen te hebben, zonder hen een asielaanvraag te laten doen. Die 'pushbacks' doen ze ook consequent met alleenstaande minderjarigen, hoewel dat hartstikke illegaal is. De Franse staat heeft de plicht alleenstaande minderjarigen die een asielaanvraag doen op te nemen. '

Geen rust
En Cédric? Die vindt alle aandacht niet zo fijn, vertelt Pawlata. 'Hij vertelde me dat hij juist op het platteland is gaan wonen omdat hij weg wilde van de drukte van de stad. Nu wordt hij ondergedompeld door zowel mensen die hij opvangt en journalisten die de hele tijd iets van hem willen.'

vijf persoonlijke getuigenissen